Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009

Μια φωτογραφία , χίλιες λέξεις

Η συγκλονιστική φωτογραφία που βλέπετε είναι του φωτορεπόρτερ Γιάννη Κολεσίδη. Απέσπασε μια σημαντική διάκριση : μεταξύ χιλιάδων διαγωνιζομένων στον διεθνή διαγωνισμό Φωτορεπορτάζ World Press Photo , κατέκτησε τη δεύτερη θέση στην κατηγορία "Ανθρωποι στα γεγονότα" .

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι επρόκειτο για την πρώτη φορά που στον συγκεκριμένο διαγωνισμό -ο οποίος διεξάγεται από το 1955 και θεωρείται ο εγκυρότερος παγκοσμίως- βραβεύεται ελληνικό θέμα.

Στον διαγωνισμό κατατέθηκαν περισσότερες από 92.000 υποψηφιότητες που προέρχονταν από 124 χώρες του πλανήτη.

Ο 35χρονος φωτορεπόρτερ συνεργάζεται με το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters, ενώ παλιότερα και για επτά χρόνια εργαζόταν στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ.

Η είδηση είναι από το http://www.ethnos.gr

ένα μεγάλο μπράβο και συγχαρητήρια στον φωτορεπόρτερ και ευχές για ακόμα μεγαλύτερες διακρίσεις στο μέλλον. Κατάφερε να αποτυπώσει τόσο εύγλωττα τα 'Δεκεμβριανά' που όλοι ζήσαμε.

Τη βία ως καθημερινή πραγματικότητα.

Τη βία που εισέβαλε στη ζωή μας τον περασμένο Δεκέμβρη .

Τα δακρυγόνα και τα κατακόκκινα μάτια.

Τον φόβο να παραμονεύει στη γωνία .

Την απώλεια της χαράς να περπατούμε αμέριμνα και ξένοιαστα στα πεζοδρόμια και στις πλατείες.

Το άδικο εφηβικό αίμα στα πλακάκια .

5 σχόλια:

ΕΛΛΗΝ VS ΧΑΟΣ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Αγνή είπε...

Αυτή η φωτογραφία με είχε συγκινήσει πάρα πολύ Ευούλα όταν την είχα δει!!Μπράβο που βραβεύτηκε!!!τελικά ακόμη κι από αυτά τα τραγικά επεισόδια..κάτι πολύ όμορφο βγήκε!!!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Πράγματι πολύ ενδιαφέρουσα φτογραφία που δίκαια απέσπασε το βραβείο. Αλλά δικαιούσαι και σύ Αγνή τουλάχιστον έναν Έπαινο, για την παρουσίαση που έκανες με αφορμή τη βραβευμένη φωτογραφία.

Αγνή είπε...

Φαίδωνα, θα ήθελα πολύ να μου ανήκει ο έπαινος σου .. αλλά δυστυχώς για μένα.. δε γίνεται να τον καταχραστώ!!Μπράβο στην Ευούλα μας για την παρουσίαση!!!

evi είπε...

Ευχαριστούμε αγαπητέ Φαίδωνα για τον έπαινο. Η φωτογραφία αυτή άξιζε σίγουρα το βραβείο .

Αγνή μου, δεν πειράζει- μια οικογένεια είμαστε πια. Αφού σκεφτόμαστε τα ίδια και κάνουμε ταυτόρονες αναρτήσεις εμείς ε;
Φιλάκια

Αναγνώστες

Συνεργάτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου