πες μου τί φοβάσαι στις γιορτές...
φοβάσαι και συ τα κίτρινα φωτάκια που κρέμονται στα σκονισμένα κάγκελα των σπιτιών ;
σε τρομάζουν οι χαμογελαστοί κoκκινοφορεμένοι άγιοι στις στέγες;
κοίτα τους.. ανεβοκατεβαίνουν σε φωτεινές σκάλες χωρίς να φτάνουν ποτέ στην Καισαρεία.
και κεινα τα πλαστκά έλατα τόσο φορτωμένα τα καημένα που μου έρχεται να βγάλω όλο αυτό το φορτίο από πάνω τους, να τα ελευθερώσω.
Ασε πια τα κάθε λογής ελάφια και ελαφάκια ... λίγο στραπατσαρισμένα από την ταλαιπωρία και την πολυκαιρία με σπασμένα ποδαράκια ή ξεβαμμένα ματάκια.
Και οι γλυκανάλατες αμερικάνικες μπαλάντες στο ραδιόφωνο - εξοργιστικά μελό και εξοργιστικά πασπαλισμένα με χρυσοσκονη.Όλα.
Και οι άνθρωποι που χαίρονται χωρίς να είναι χαρούμενοι αλλά επειδή η περίσταση το επιβάλλει και ξοδεύουν τα χρήματά τους σε άχρηστα δώρα που θα χαρίσουν σε όσους αγαπούν ή πρέπει να αγαπούν επειδή και πάλι η περίσταση το ορίζει.
Και μετα όταν σβήσουν τα φώτα της γιορτής θα είναι οι νύχτες πιο σκοτεινές από πρίν...
Πες μου τί φοβάσαι στις γιορτές ...
υ.γ. η ανάρτηση προβάλλεται σε επανάληψη ...γιατί εξακολουθώ να φοβάμαι τους άγιους βασίληδες στις στέγες και τα σκονισμένα ελαφάκια... και να παθαίνω αλλεργία με τη χρυσόσκονη.
3 σχόλια:
Δεν φοβάμαι, αλλά δεν αντέχω την απέραντη Ερημία ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους, που πρέπει να χαίρονται επειδή το λέει το ημερολόγιο, να ανακαλύπτουν ξαφνικά την αγάπη στα λόγια, να μοιράζουν μηχανικά ευχές, φορτωμένες με υπερβολές, να τρώνε και να πίνουν ακατάπαυτα και μέσα από το φαγοπότι να νιώθουν τα Χριστούγεννα. ΤΟ μόνο πνεύμα που έχει απομείνει, δεν είναι αυτό των Χριστουγέννων, αλλά μόνο της κατανάλωσης και του εμπορίου. Και τα παιδιά να τα εισπράττουν όλα αυτά και να συνεχίζουν όταν θα μεγαλώσουν, τον ίδιο πολυτελή και ψεύτικο εφιάλτη....
Καλή χρονιά Εύη. Φιλιά από την Αθήνα
επίσης Φαίδωνα και σένα !
περισσότερο απ'όλα λοιπόν σιχαίνομαι αυτά τα δήθεν χαμόγελα,τις χειραψίες και τις δήθεν ευχές, τα κατ' αναγκασμό δώρα και τις σκοτεινές - λαμπρές νύχτες ...πόσο πολύ συμφωνώ μαζί σου φαίδωνα !
Δημοσίευση σχολίου