Οι μπάλες εξοργιστικά κόκκινες,
και απειλητικά λαμπερές,
και τα μάτια μου πολύ κουρασμένα
για ν' αντέξουν τόση λάμψη.
Το χαμόγελο του Άγιου Βασίλη,
φανερά πλέον ειρωνικό,
σαν το ήξερε πως θα με έφτανε στα όρια μου,
πριν καλά καλά έρθει ο νέος χρόνος.
Μόνο το σπασμένο ξύλινο ελαφάκι,
μοιάζει να καταλαβαίνει.
Νομίζω πως ήρθε η ώρα να τραβήξω την πρίζα,
και να σβήσουν τα λαμπάκια μια για πάντα.
2 σχόλια:
Nα σας πω την αλήθεια,μεγάλωσα χωριςαυτη τη χαζή συνηθεια του έλατου,ποτέ δε με συγκινησε,ποτέ δε μου έλειψε....
Απλά Καλή Χρονιά,με Υγεία...
πόσο χαίρομαι που βρίσκω ανθρώπους που δεν συμπαθούν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα !!! (είχα αρχίσει να αισθάνομαι λίγο εξωγήινη)
εύχομαι μια καλή-καλύτερη χρονιά !
Δημοσίευση σχολίου