Ιστορίες Ανεργίας και Σκέψεις.

Τριγυρνώντας στο διαδίκτυο, βρήκα ένα πολύ ωραίο άρθρο που λέγεται "Ανεργία: Ιστορίες από την blogόσφαιρα" στο No Budget Blog. Οι ιστορίες ανέργων bloggers που παλεύουν να γεμίσουν κάπως τον χρόνο και τη ζωή τους, πέρα από τις αγωνίες και τα οικονομικά προβλήματα, πραγματικά, με συγκίνησαν . Σας προτείνω να διαβάσετε τις πανέμορφες, αληθινές και μελαγχολικές ιστορίες τους!

Ειδικότερα, το blog του Ανθρώπου του Μετρό αποτελεί το ημερολόγιο ενός πολύ ταλαντούχου, κατά τη γνώμη μου, ανέργου, μάλλον, δημοσιογράφου. Στην ιστορία του "Πέντε Στάδια Θλίψης" περιγράφει για ποιους λόγους ο Αύγουστος είναι δύσκολος μήνας για ανέργους/ες. (Θα ήθελα να συμπληρώσω : υπάρχει χειρότερος μήνας για ανέργους/ες από το Σεπτέμβρη? Που όλοι/ες ανασυγκροτούνται, ξεκινούν την νέα εργασιακή χρονιά, καλύπτουν με το μισθό του Σεπτεμβρίου τα έξοδα που έκαναν τον Αύγουστο, ενώ ο/η άνεργος/η αντιμετωπίζει ένα κλειστοφοβικό επερχόμενο χειμώνα, ένα άδειο πρόγραμμα και συνειδητοποιεί ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει;).

Εντύπωση μου έκανε ότι όλες οι ιστορίες είναι καλογραμμένες, συντακτικά και ορθογραφικά σωστές, με πλούσιο λεξιλόγιο και γλαφυρότητα: η ανεργία, όπως φαίνεται, έχει υψηλά κριτήρια και κάνει παρέα με πολλούς/ές επιστήμονες/ισσες. Η παρατήρηση αυτή προκάλεσε κάποιες σκόρπιες σκέψεις που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.

Η συνεχώς αυξανόμενη ανεργία και απραγία ανθρώπων με υψηλό μορφωτικό επίπεδο θα έπρεπε να ανησυχήσει ιδιαίτερα την ελληνική κοινωνία: το να μένουν άνεργα ή να μεταναστεύουν τα "γερά κεφάλια" της χώρας είναι μια τρομακτική προοπτική για το μέλλον. Οι επιστήμονες/ισσες είναι αυτοί/ές που γεννούν ιδέες που μετουσιώνονται σε έργα, στα οποία δουλεύουν άνθρωποι με χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο. Αν δε γεννιούνται ιδέες, δεν υπάρχουν έργα και, συνεπώς, δεν υπάρχουν δουλειές για κανέναν/μία! Ειδικότερα, η κατάληψη υψηλών επαγγελματικών θέσεων από "γκόλντεν μπόιζ, που στην πραγματικότητα δεν είναι μπόιζ γιατί είναι γερομπαμπαλήδες, ενώ πριν μερικά χρόνια ήταν απλά κακοί ελαιοχρωματιστές και υδραυλικοί, εξαιρετικοί όμως πληροφοριοδότες" (silentcrossing) και η ανεργία νέων ελπιδοφόρων επιστημόνων συμβάλλουν στη στειρότητα της πνευματικής και τεχνοκρατικής κοινότητας.

Στα άτομα με υψηλό μορφωτικό επίπεδο (και όχι μόνο σε αυτούς/ές), επίσης, έχω παρατηρήσει ένα νέο συχνό φαινόμενο : τη νέα τάξη ανέργων με όνομα "Άνεργοι Ελεύθεροι Επαγγελματίες". Έχω βαρεθεί να ακούω ιστορίες ελευθέρων επαγγελματιών, εκ των οποίων πολλοί/ές επιστήμονες/ισσες, που έχουν ανοικτό ΤΕΒΕ να τρέχει κάθε δίμηνο, οι ίδιοι/ες τρέχουν πανικόβλητοι/ες από το πρωί ως το βράδυ και γυρνάνε σπίτι αποκαρδιωμένοι/ες και άφραγκοι/ες. Κι αυτοί/ές είναι οι τυχεροί/ες της υπόθεσης: υπάρχουν άλλοι/ες που μόνο το ΤΕΒΕ τρέχει...Ωστόσο, η Πολιτεία θεωρεί αυτό τον άπραγο και χρεωμένο πληθυσμό "εργαζόμενο"....και η ανεργία, συνεχώς αυξάνεται ή κρύβεται πίσω από μη αμειβόμενες εργασίες, ανοιχτά ασφαλιστικά ταμεία που δηλώνουν μια ανύπαρκτη επαγγελματική ταυτότητα και επαγγελματικούς συμβιβασμούς που δημιουργούν την αίσθηση του εξευτελισμού για πολλούς/ές εργαζόμενους/ες με μεγάλη προϋπηρεσία και εξειδίκευση.

Αντίδοτο στην ανεργία, από ό,τι φαίνεται, το διαδίκτυο και τα blogs για πολλούς/ές επιστήμονες/ισσες ή ανθρώπους με υψηλό μορφωτικό (όχι ακαδημαϊκό) επίπεδο. Γερά μυαλά της χώρας διοχετεύουν τις ιδέες τους στο επικοινωνιακό κανάλι του διαδικτύου, μη έχοντας άλλη διέξοδο! Άνθρωποι με καθάρια σκέψη, δημιουργική φαντασία και πρωτότυπες ιδέες βουλιάζουν (ή πνίγονται) σε ένα καναπέ, προσπαθώντας να γεμίσουν το χρόνο τους και να επικοινωνήσουν τις δυσκολίες τους σε άλλους/ες με ίδιες ιστορίες και προβλήματα.

Επομένως, τη στιγμή που η χώρα έχει ανάγκη τέτοιους ανθρώπους, πιο πολύ από ποτέ, δεν τους/τις αξιοποιεί! Αντίθετα, έχει δημιουργηθεί ένας υπαρξιακός βάλτος για πολλούς/ές επιστήμονες/ισσες που εκφράζουν απίστευτα έξυπνες ιδέες, μέσω διαδικτύου, σε ένα χαοτικά μεγάλο, ασαφές και πολιτικά αδύναμο ακροατήριο.

Η συνδρομή του/της Έλληνα/ίδας πολίτη στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης περιορίστηκε σε οικονομικά αφόρητα μέτρα, τραπεζικούς λογαριασμούς για εθελοντική προσφορά, περικοπή μισθών δημοσίων υπαλλήλων. Κανείς/μία δε σκέφτηκε να προτείνει την πνευματική-επιστημονική εθελοντική συνδρομή των δυνατών και πρωτοπόρων επιστημονικών και ακαδημαϊκών μυαλών που, στη δύσκολη αυτή περίοδο, παραμένουν άπραγα και με λαχτάρα να προσφέρουν.

Εξοργιστικό; Σίγουρα!

Θλιβερό; Αναμφισβήτητα!

Ηττοπαθές; Ίσως!

Τυχαίο; Δε νομίζω......