διαπίστωσα εσχάτως ότι η μιζέρια είναι σαν τη μούχλα.
Είναι μια κατάσταση που εξελίσσεται, προχωράει μέχρι να φτάσει στην τελική φθορά .
Και για να καταλάβετε τι εννοώ , σκεφτείτε τον μίζερο άνθρωπο, σαν ένα πορτοκάλι .
Το πορτοκάλι αρχίζει σιγά σιγά να μουχλιάζει ... Και ο μίζερος άνθρωπος γίνεται όλο και πιο μίζερος.
Επίσης, όπως και η μούχλα, έτσι και η μιζέρια είναι κατάσταση κολλητική. Δηλαδή, οι μίζεροι άνθρωποι, μεταδίδουν τη μιζέρια τους και στους διπλανούς τους, όπως ακριβώς τα πορτοκάλια στο συρτάρι του ψυγείου .
Και αν κοιτάξετε τους μίζερους λίγο προσεκτικά, θα δείτε ότι είναι λίγο πρασινωποί, και το δέρμα τους αρχίζει να αλλάζει. Αν τους ζουλήξει κανείς λίγο παραπάνω, θα διαπιστώσειςότι είναι άδειοι από μέσα, και το ζουμί τους έχει αρχίσει να νερουλιάζει . Και το χειρότερο ; μυρίζουν ...
αν τους πλησιάσετε θα δείτε ότι αναδύουν μια μίζερη μυρωδιά μούχλας και αποσύνθεσης .
Είναι εύκολο λοιπόν να διακρίνεις τους μίζερους - φαίνονται, μυρίζουν , είναι σε αποσύνθεση .
και μην ξεχνάτε : όπως και η μούχλα, η μιζέρια είναι κολλητική ...
2 σχόλια:
Σοφά τα λόγια σου, Εύη!!
Και τελευταία διαπιστώνω και το εξής: ότι δεν είναι μόνο η μιζέρια κολλητική, αλλά και η χαρά και ανάλαφρη σκέψη!!
Οπότε, εκεί είναι να μπαίνουμε σε σκέψεις γιατί κάποιες φορές επιλέγουμε μίζερους, νευριασμένους, άδειους ανθρώπους που μόνο ψυχική τεμπελιά μπορούν να μοιράσουν...αντί άλλων που με το χαμόγελό τους, μπορούν να μας ξεσηκώσουν!
Μακριά, τότε, από τις δύο αυτές: Μιζέρια και μούχλα, μίζεροι και μουχλιασμένοι!!
Φιλάκια πολλά, Εύη!
Δημοσίευση σχολίου