ΟΛΥΜΠΟΣ: ένα μεγαλείο που δεν κατακτιέται!!!

Φίλοι/ες, να 'μαστε πάλι πίσω στην καθημερινότητά μας, μετά από τις πασχαλιάτικες εξορμήσεις μας.. πίσω στα γραφεία, όσοι/ες δουλεύουν, στα βιβλία, όσοι/ες σπουδάζουν ή μελετούν, στα σπίτια, όσοι/ες ασχολούνται με τη φροντίδα της οικογένειας.

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την προσωπική εμπειρία μου στον Όλυμπο και παρακαλώ επιστρατεύστε την υπομονή σας.

Ξεκίνησα λοιπόν η καψερή, να κατακτήσω τον Όλυμπο. Φτάσαμε στο Λιτόχωρο το Μ. Σάββατο. Το Λιτόχωρο είναι ένα πανέμορφο χωριό με απίστευτη θέα τόσο προς το βουνό όσο και προς τη θάλασσα. Οι ντόπιοι φιλόξενοι, οι τιμές λογικές (διαμονή-φαγητό-κλπ), οι ξενώνες πολύ φροντισμένοι και το φαγητό...απίστευτο!!Αν βρεθείτε εκεί, προτείνω ανεπιφύλακτα το Γαστροδρόμιο εν Ολύμπω: εστιατόριο με πολύ καλή ποιότητα φαγητού. Λίγο πιο ακριβό από τα συνηθισμένα αλλά αξίζει. Κάναμε την Ανάσταση στην πλατεία του χωριού, φάγαμε πολύ νόστιμα παραδοσιακά εδέσματα και πήγαμε για ύπνο στον πολύ γραφικό ξενώνα.

Την Κυριακή του Πάσχα, ξεσηκώνω την παρέα να πάμε στο βουνό μία απλή και εύκολη διαδρομή: έχοντας μελετήσει ένα οδηγό του Έθνους (τεύχος της 1ης Νοεμβρίου), προτείνω -με το πολύ το μυαλό- τη διαδρομή Πριόνια-Λιτόχωρο, που περνά από το φαράγγι του Ενιπέα, μια διαδρομή που αναφέρει ο δημοσιογράφος Ντρενογιάννης στον οδηγό: "Ταξιδεύω με παιδιά: 20 ιδανικές διαδρομές για όλη την οικογένεια". Καθώς οι ορειβατικές μου ικανότητες είναι περιορισμένες, ειδικότερα τον τελευταίο χρόνο λόγω ενός προβλήματος στη μέση, προσπάθησα να βρω μια εύκολη και όμορφη διαδρομή για να μη βαρεθεί και η παρέα που είναι πιο έμπειρη σε τέτοιου είδους εξορμήσεις. Μελετώντας λοιπόν, διαβάζω: "το μονοπάτι ακολουθεί το φαράγγι του Ενιπέα, χωρίς ιδιαίτερα μεγάλες κλίσεις. Στα πιο απότομα σημεία του έχουν τοποθετηθεί ξαπλωτοί κορμοί που σχηματίζουν σκαλοπάτια και αλλού υπάρχει ξύλινη κουπαστή, αρκετά ψηλή για να προστατεύει τα πιο ζωηρά παιδιά"... και συνεχίζει "αν σκοπεύετε να ολοκληρώσετε τη διαδρομή με τα παιδιά σας, καλύτερα να ξεκινήσετε από τα Πριόνια, γιατί το κατέβασμα θα είναι πιο ξεκούραστο και σύντομο για τους μικρούς". Η διαδρομή αυτή είναι κομμάτι του μονοπατιού Ε4 (θα ακούω Ε4 και θα φοβάμαι για την υπόλοιπη ζωή μου!!).

Διαβάζοντας αυτά, λέω κι εγώ "τι στην ευχή! Αφού τα μικρά το βγάζουν, το βγάζω και εγώ". Η πορεία δε, ορίζεται από το κείμενο στις 5 ώρες, οπότε παίρνουμε προμήθειες για τόσες ώρες και ξεκινάμε... Μέχρι το μοναστήρι του Αγ. Διονυσίου, πραγματικά είναι ένα χάρμα: πυκνή βλάστηση, εύκολο μονοπάτι, πραγματικά χαρά θεού. Το μοναστήρι αναπαλαιώνεται και παρόλο που χάνει λίγη από την ομορφιά του, παραμένει κάτι που αξίζει να δει κανείς.

Η διαδρομή Πριόνια-Αγ. Διονύσιος διαρκεί μία ώρα και πραγματικά είναι μια πορεία και για παιδιά.

Έχοντας στο μυαλό μου και εσάς, βγάζω φωτογραφίες ώστε να χαρείτε κι εσείς την ομορφιά. Γενικά, περνάμε ωραία και ανέμελα, χωρίς αίσθηση κινδύνου ή υψομέτρου.

Μετά τον Αγ. Διονύσιο όμως ,φίλοι/ες, ξεκινά το μαρτύριο: ένα απότομο πέρασμα με υψόμετρο με κάνει να νιώσω πανικό λόγω ύψους και στην κυριολεξία μου κόβει τα πόδια. Δεν θα σας πω τίποτε πέραν ενός γεγονότος: ολοκληρώσαμε την πορεία σε 9 ώρες, όπου εγώ κατέβηκα το βουνό καθισμένη, στηριζόμενη στα χέρια. Τάμα να το 'χα, δεν θα είχα τόσο ζήλο να κατέβω 8 χιλ. στο βουνό με αυτό τον τρόπο...

Αφήστε που μας έπιασε το βράδυ και μας τελείωσε το νερό από τις 5. Από τις 5 μέχρι τις 9, το μονοπάτι είναι πολύ ψηλά και το φαράγγι πολύ βαθύ: δεν υπάρχει μέρος να γεμίσει κανείς το παγούρι του. Η δε κατάβαση, που περιγραφόταν από τον οδηγό ως "πιο ξεκούραστη και σύντομη για τους μικρούς", αποτελείται από άπειρα ανεβοκατεβάσματα σε απότομα και στενά μονοπάτια με πέτρα, με θέα στο βαθύ και βραχώδες φαράγγι. Κοινώς φίλοι/ες, αν τύχει ο δρόμος σας στο φαράγγι του Ενιπέα, πρέπει να υπολογίσετε τα εξής:

1. Ο θεός ο ίδιος να σας πει ότι είναι πεζοπορία για παιδιά, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ!! Όπως μας είπε και μέλος του ορειβατικού συλλόγου της περιοχής, είναι ένα απότομο μονοπάτι με πολλά ανεβοκατεβάσματα και δεν συνιστάται σε παιδιά και ανθρώπους με υψοφοβία.
2. Να έχετε πολύ καλά παπούτσια, καθώς οι πέτρες του μονοπατιού γλιστράνε
3. Να έχετε νερό! Το μεγαλύτερο μέρος της πορείας προς το Λιτόχωρο, είναι σε βαθύ φαράγγι και δεν έχετε πρόσβαση στο ποτάμι.
4. Μην ακούτε γενικά όταν σας λένε: η πορεία διαρκεί πχ 5 ώρες. Αυτό μπορεί να είναι ο χρόνος έμπειρων ορειβατών. Ο δικός σας χρόνος μπορεί να είναι μέχρι και διπλάσιος.
5. Αν θέλετε να χαρείτε πραγματικά τον Όλυμπο και δεν έχετε την εμπειρία ή τις ικανότητες άλλων ορειβατών, προτιμήστε τη διαδρομή Αγ. Διονύσιο-Πριόνια- και προς το Σπήλαιο Αγαπητού. Θα χαρείτε κι εσείς, θα χαρούν και τα παιδάκια σας.
6. Μην εμπιστεύεστε ταξιδιωτικούς οδηγούς!! Πάτε στο Λιτόχωρο και απευθυνθείτε στον ορειβατικό σύλλογο για πληροφορίες. Όπως μας είπε και ο πρόεδρος: "Όταν με ρωτάνε πόσο διαρκεί μια διαδρομή, πάντα ρωτώ πόσο χρόνο έχουν κάνει σε προηγούμενες. Τα μονοπάτια είναι εύκολα για αυτούς που τα ξέρουν!Για αυτούς που δεν τα ξέρουν ενέχουν κιδύνους"!!

Να 'ναι καλά τα παιδιά του ορειβατικού συλλόγου, που μου έφεραν νερό όταν βγήκα από το βουνό: στιγμή που άλλαξε όλη μου την κοσμοθεωρία!!Δεν σας λέω τίποτα: μεγάλη επινόηση η βρύση!!!

Σκεφτείτε εμένα, την άμοιρη, που στις 7 το απόγευμα ήμουν σε εκείνο το βράχο που προεξέχει ανάμεσα στα δύο βουνά. Όταν είδα την επόμενη μέρα πού ήμουν, κατέληξα, ως ειδικός πια: Είμαι τρελή!!!

ΥΣ. για το φίλο Ευρύνοο: βρήκα σπηλιά στο δάσος, βρήκα και σπίτι στο χωριό. Αν θες τη γνώμη μου.... το σπίτι στο χωριό!!!!!!!!!Άγριο μεγαλείο ο Όλυμπος...μόνο τους θεούς θέλει!! Να πιεις κι ένα καφέ όταν τον χρειαστείς, βρε αδερφέ!!!!Και νερό!!!!