Ήσουν πάλι εκεί σήμερα .
Από μακριά σε είδα ,
να κινείσαι,
να χορεύεις σχεδόν ανάμεσα στα αυτοκίνητα.
Νεύματα, χειρονομίες,
απότομες, νευρωτικές
που έκοβαν την άσφαλτο
σε χίλια κομμάτια.
'Υστερα ο δρόμος έγινε
μπλε
σαν τα μάτια σου
και καθώς γλιστρούσε
το κέρμα στο χέρι σου,
άγγιξα την παγωνιά της ζωής σου.
2 σχόλια:
Να και η ωραία έκπληξη από την Εύη!! Δεν το ήξερα ότι γράφεις. Είναι ωραίο ποίημα. Σ' ένα περιβάλλον ασθματικό, κλείνει την αίσθηση για τον άλλον και τη ζωή, σ' ένα στιγμιότυπο! Μπράβο. Καλή συνέχεια...
αν γυρίσεις στις παλιές μου αναρτήσεις θα δεις ότι γράφω - δυστυχώς (ή ευτυχώς;) όχι πολύ συχνά πλέον. αυτή ήταν όμως μια δυνατή στιγμή που με ξύπνησε από το λήθαργο των τελευταίων μηνών .
σ' ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλια !
καλή σου μέρα
Δημοσίευση σχολίου