Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

δυσκολίες είπατε;

Δυσκολεύεστε ... το ξέρω . δύσκολοι καιροί για όνειρα, με το μέλλον να μοιάζει ζοφερό και απειλητικό και το παρόν να επιβεβαιώνει κάθε μέρα ότι η προηγούμενη ήταν λίγο καλύτερη και επομένως η αυριανή θα είναι λίγο ή πολύ χειρότερη. Απλή λογική θα μου πείτε ... βαδίζουμε στην καταστροφή και οι λίγο πιο αισιόδοξοι αναζητούν φως στο βάθος του τούνελ , ενώ οι υπόλοιποι προχωρούν αγκομαχώντας ... Όνειρα και σχέδια μοιάζουν όντως τη σημερινή εποχή τρελά.
Αντίθετα, ο καθένας μας αναρωτιέται τι θα του ξημερώσει.. από το αν θα απολυθεί, μέχρι το αν θα έχει μεγαλύτερη μείωση στο μισθό του. Από το που θα βρει να πληρώσει λογαριασμούς μέχρι το πως θα αγοράσει τα χριστουγεννιάτικα δωράκια στα παιδιά του. Και τι να πεις στα παιδιά ;
τι είναι κρίση ;
τι να πεις στο 6 χρονο που φοράει σκισμένα ρούχα στο σχολείο και δεν του έχουν αγοράσει ακόμα μπογιές και μαρκαδόρους ...
τι να πεις στον άνεργο γονιό που δε μπορεί να προσφέρει όσα θα ήθελε στο παιδί του ; πόσα μπορείς να κάνεις εσύ με τον μικρούλη διαρκώς συρρικνούμενο μισθό σου για τα δικά σου παιδιά και για τα παιδιά που θα μπορούσαν να είναι δικά σου; και αν βλέπεις τη ζωή σου να έρχεται τούμπα - πως το διαχειρίζεσαι ( που λέει και ένας καλός φίλος) , που βρίσκεις την ψυχραιμία και πως δίνεις και κουράγιο στους άλλους ;
και καθώς όσα είχες δεδομένα καταρρέουν το ένα μετά το άλλο ... εσύ μένεις ...
αλλά μένεις σε τί κόσμο ; διαλυμένο ; με τι προοπτικές ; και κυρίως με τι όνειρα;
και τι είναι μια ζωή χωρίς όνειρα παρά απλά γεράματα, όπως σοφά γράφει η Κ. Δημουλά. και θα μου πείτε ...τι μας τα λες τώρα αυτά .. ε κάπου να τα πω ήθελα και γω .
και επειδή μερικοί νομίζουν ότι έχουν φτάσει στο όριο του εαυτού τους και των δυνάμεών τους, δείτε το βιντεάκι που ακολουθεί γιατί έρχονται ακόμα πιο δύσκολες μέρες ...
και αρχίστε την εξάσκηση για ακόμη βαρύτερα φορτία

5 σχόλια:

Un par de neuronas... είπε...

Η "δυσκολία" είναι μία λέξη που θέλω σήμερα, ίσως ονειρεύομαι ... ανέργη, με πολλά προβλήματα, αλλά ονειρεύομαι!

Φιλιά και αγκαλιές!

Nefeli είπε...

Ίσως να μην μπορείς να πεις πολλά στο παιδί που φοράει σκισμένα ρούχα στο σχολείο και δεν του έχουν αγοράσει ακόμα μπογιές και μαρκαδόρους ... ή να μην μπορείς να απαντήσεις στα "γιατί;" που ορθώνονται εμπρός μας...
Όμως μέσα στις δυσκολίες ονειρεύεται ο άνθρωπος... στα εύκολα νομίζω ρεύεται... αν μου επιτρέπεις το λογοπαίγνιο.
Καλώς σας βρήκα.

evi είπε...

@veronica

ευτυχώς που μπορούμε ακόμα να έχουμε όνειρα ...λίγο στραπατσαρισμένα βέβαια , αλλα έστω ...

φιλιά αγαπημένη φίλη μας

evi είπε...

@Nefeli

έτσι ακριβώς είναι - οι δυσκολίες και η έλλειψη τρέφουν τα όνειρά μας.

καλώς ήρθες στην παρέα μας

Ανώνυμος είπε...

Όλα όσα γράφεις μας πονάνε.
θέλουμε και δε μπορούμε να κάνουμε κάτι για όσους είναι σε ανέχεια. Είναι πολλοί βλέπεις.

Εγώ τουλάχιστον έτσι νιώθω...
Και σφίγγω τα δόντια και ψάχνω για αισιοδοξία και όνειρα. Πολλά τα έχασα. Γιατί δε βλέπω φως.
Όχι για μένα, ούτε για τους ανθρώπους της δικής μου γενιάς.
Για τη χώρα και για τους νέους, τα παιδιά μας, που θα τραβήξουνε πολύ κουπί, για χρόνια...
Κι αν τα καταφέρουν...

Μακάρι!
Καλά Χριστούγεννα!

Αναγνώστες

Συνεργάτες