χρήσιμα - άχρηστα

τον καιρό της κρίσης,

της δυσκολίας και της ανεργίας, την εποχή των ζόρικων,

μερικές οικονομικές χρήσιμες - άχρηστες προτάσεις

που μπορούν να δώσουν χρώμα στην ασπρόμαυρη ζωή σας : αυτη η τραπεζαρία είναι ό,τι πρέπει τώρα που η κρίση βρίσκεται στο ζενίθ- ακόμα κιαν χρειαστεί να μείνετε σε ένα μικρό - μα πολύ μικρούλι σπιτάκι, θα βρείτε μια γωνιά για να χωρέσει. θέλετε να φορτίσετε το κιινητό σας χωρίς να το αφήνετε από δω κι από κει? η θήκη αυτή είναι η ιδανική λύση .

νιώθετε ότι έχετε 'φορτωθεί' πολλά; σας πνίγουν οι υποχρεώσεις;

αυτό το συμπαθητικό ανθρωπάκι - που σηκώνει τα βάρη της κατσαρόλας

θα σας ανακουφίσει καθώς θα αισθανθείτε ότι μοιράζεστε τα βάρη και δεν είστε μόνοι.

άλλωστε η καλή ψυχολογία είναι μεγάλη υπόθεση .

τώρα που δεν πετάμε τίποτα, το χθεσινό κουλουράκι, ή το κεικ ,

ή το κέρασμα της περασμένης ονομαστικής εορτής του συναδέρφου,

θα φυλαχθεί σε αυτή την πρακτική θήκη, για να το φάμε ως πρωινό την επόμενη.

σας πιάνουν λιγούρες τη νύχτα ;

κάνετε νυχτερινές επισκέψεις στο ψυγείο;

δεν είναι καιρός να ξοδεύετε και να σπαταλάτε ρεύμα !!!

οι παντόφλες με τα φωτάκια είναι ιδανικές για πολλούς λόγους :

οικονομία στο ρεύμα,

αθόρυβη επιδρομή στο ψυγείο (χωρίς φώτα δε δίνουμε στόχο)

άρα , λιγότερες τύψεις ...και καλύτερη ψυχολογία .

είναι οι παντόφλες που σώζουν !!!

ο κόκκινος σκούφος

Ένα γκρίζο απόγευμα,

σ' ένα λασπωμένο λεωφορείο,

γεμάτο

κουρασμένες πωλήτριες

που επιστρέφουν από τη δουλειά,

και βαριεστημένους εφήβους με τα ακουστικά στα αυτιά,

φόραγες το κόκκινο σκουφάκι

όμοιο με εκείνο που φορούν τα παιδιά στα κάλαντα.

Και ήταν μια παράφωνη έκπληξη

στο λασπωμένο λεωφορείο

και συνάμα ένα απρόσμενο βάρος

για τους επιβάτες

που

κουβάλαγαν όλοι ξαφνικά την υποψία της γιορτής

κοιτάζοντας συνωμοτικά

τον κόκκινο σκούφο.

Οκτώβρης 2010 ,

υ.γ. για την κυρία με τον κόκκινο σκούφο.

Κλείσιμο κύκλων??

Στην προηγούμενη ανάρτηση, είχα μεταφέρει τα σοφά και όμορφα λόγια του Coelho για το κλείσιμο κύκλων. Λόγια που με είχαν πετύχει σε μέρες «κλεισίματος κύκλων», κύκλων που με αφήσανε με ερωτηματικά και δυσπιστία. Για σχέσεις, ανθρώπους και εαυτό.

Τα λόγια ξεχάστηκαν και οι μέρες κλεισίματος κύκλων συνεχίστηκαν.. κάνοντας το κλείσιμο κύκλων μια ασαφή και τελείως αδόκιμη έννοια.

Κλείσιμο? Τι σημαίνει κλείσιμο? Ποιες οι διαφορές του με το τέλος? Είναι το τέλος, εντέλει, κλείσιμο? Όταν τελειώνει κάτι (σχέση, εργασία, φιλία) αυτόματα κλείνει? Αρκεί να μετακομίσεις, να πετάξεις τις αναμνήσεις, να πεις χωρίζω, να αλλάξεις το νόημα, να γεμίσεις τη ζωή σου με νέες εμπειρίες για να πειστείς ότι «Έκλεισες τον κύκλο»; Κι αν κάνεις όλα αυτά και πείσεις τον εαυτό σου ότι πράγματι έκλεισες τον κύκλο και ξάφνου νιώθεις ότι ο κύκλος δεν έκλεισε , απλά τελείωσε… η παλιά του μορφή, το νόημα, η σημασία.. Κι ότι το τέλος σήμαινε για σένα μια αρχή που κανείς/μία δεν αισθάνεται…ή ακόμη χειρότερα, αισθάνεται αλλά κινείται γύρω-γύρω σα τη σβούρα? Τότε τι κάνεις? Παριστάνεις ότι συμφωνείς ότι το τέλος έκλεισε το κύκλο και ανακαλύπτεις το πόσο πιεστικός/ή, φορτικός/ή ή δύσπιστος/η μπορείς κι εσύ –και οι άλλοι/ες- να γίνετε? (Bingo!! Σου εγγυώμαι, η ανακάλυψη αυτή είναι σούπερ!!).

Κύκλος? Γιατί κύκλος? Ποιος/α απέδειξε ότι η ζωή είναι κύκλος? Γιατί να θεωρούμε ότι η ζωή είναι αυτοτελείς, κλειστοί κύκλοι? Επειδή η γη είναι στρόγγυλη? Επειδή ο ήλιος είναι στρόγγυλος? Ή επειδή… θα βόλευε να φανταζόμαστε ότι η ζωή ..ρόδα είναι και γυρίζει?

Κι αν υποθέσουμε ότι, εντέλει, η ζωή και τα γεγονότα δεν είναι κύκλοι αλλά μια γραμμική πορεία, χωρίς σαφή αρχικά και τελικά σημεία? Μια γραμμή που εκτείνεται στο μέλλον, ως συνέχεια και επέκταση του παρελθόντος? Μια γραμμή που δεν είναι κύκλοι που κλείνουν, κουτάκια που τακτοποιούν, ρόμβοι που έχουν κορυφή? Κι αν η ζωή, ο χρόνος, η μοίρα είναι απλά μια γραμμή που κάθε σημείο της ορίζεται από το προηγούμενο και το επόμενο, γιατί, αλλιώς, θα ήταν απλά ένα σημείο?

Τότε η ιδέα του κλεισίματος κύκλων ακούγεται σαν τον τετραγωνισμό τους… εξίσου μπούρδα με την ιδέα της γης που αν γυρίσει ανάποδα, θα βρεθούμε όλοι πεσμένοι στο υπερπέραν!

Νομίζω, φίλοι/ες, ότι ο Coelho είναι εκπληκτικός ρήτορας. Αλλά, με το συμπάθιο, δε θέλω να κλείσω κύκλους! Δε θέλω να πετάξω αναμνήσεις! Δε θέλω να παριστάνω ότι ο κύκλος έκλεισε, την ίδια ώρα που αισθάνομαι ότι η ζωή μου τρέχει σε εθνική οδό με ασφαλή ταχύτητα… και κυρίως, δε θέλω να πιέζω τους/τις γύρω μου και τον εαυτό μου να πιστέψουμε ότι αυτά που τελείωσαν, αυτόματα, έκλεισαν! Γιατί μου αρέσει να προχωρώ ευθεία!

Paulo Coelho: κλείσιμο κύκλων.

Παρά την πίεση της μελέτης και του χρόνου, δεν αντιστάθηκα να μεταφράσω και να σας μεταφέρω τα λόγια του Paulo Coelho, σχετικά με το κλείσιμο παλιών κύκλων και λογαριασμών. Λόγια που με βρήκαν σε στιγμή που αναρωτιέμαι για παλιούς κύκλους που δεν έκλεισαν, για νέους που δεν άνοιξαν ή παλιούς που θέλουν να ξανα-ανοίξουν. Μάλλον ο Θεός, η μοίρα (ή ό,τι) θέλει να αδειάσω το μυαλό μου από ανώφελα και να εστιάσω σε ωφέλιμα... Ελπίζω να βοηθήσουν κι εσάς αυτά τα λόγια και να αδειάσουν την ψυχή σας από περιττά αρνητικά συναισθήματα!

"Κάποιος πρέπει πάντα να ξέρει πότε ένα στάδιο τελειώνει. Αν επιμένουμε να μένουμε περισσότερο από τον αναγκαίο χρόνο, χάνουμε τη χαρά και το νόημα των άλλων σταδίων που πρέπει να περάσουμε. Κλείσιμο κύκλων, κλείσιμο ανοιχτής πόρτας, τέλος του κεφαλαίου ό,τι όνομα και να δώσουμε, αυτό που είναι σημαντικό είναι να αφήνουμε τις στιγμές της ζωής που έχουν τελειώσει, στο παρελθόν.

Έχασες τη δουλειά σου; Τελείωσε μια σχέση αγάπης; Άφησες το σπίτι των γονιών σου; Πήγες στο εξωτερικό να ζήσεις; Μία μακρόχρονη φιλία τελείωσε ξαφνικά; Μπορείς να ξοδέψεις πολύ χρόνο, με το να αναρωτιέσαι τι και γιατί συνέβη.

Μπορείς να πεις στον εαυτό σου ότι δεν θα κάνεις άλλο βήμα μέχρι να βρεις γιατί πράγματα που ήταν σημαντικά και σταθερά στη ζωή σου έγιναν σκόνη, έτσι απλά. Αλλά, μια τέτοια στάση μπορεί να προκαλέσει πολύ άγχος σε όσους/ες εμπλέκονται: τους γονείς, το/τη σύζυγο, τους φίλους, τα παιδιά σου, την αδερφή σου. Όλοι κλείνουν κεφάλαια, γυρνάνε φύλλα, συνεχίζουν τη ζωή και θα νιώθουν άσχημα να σε βλέπουν εσένα σταθερά ακίνητο, σε ένα σημείο.

Τα γεγονότα περνάνε και το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα αφήσουμε πραγματικά να φύγουν.

Για αυτό είναι τόσο σημαντικό (ανεξάρτητα πόσο επώδυνο μπορεί να είναι) να καταστρέφεις σουβενίρ, να κινείσαι, να δίνεις πολλά πράγματα σε ορφανά, να πουλάς ή να χαρίζεις βιβλία που έχεις στο σπίτι. Οτιδήποτε υπάρχει στον ορατό κόσμο είναι εκδήλωση του αόρατου κόσμου, αυτού που συμβαίνει στην ψυχή μας - και το να απαλλάσσεσαι από συγκεκριμένες αναμνήσεις επίσης σημαίνει να δημιουργήσεις χώρο για νέες αναμνήσεις που θα αντικαταστήσουν τις παλιές.

Αφήστε τα πράγματα να φύγουν. Απελευθερώστε τα. Αποκοπείτε από αυτά.

Κανείς δεν παίζει τη ζωή με σημαδεμένα χαρτιά, οπότε κάποιες φορές κερδίζουμε και κάποιες χάνουμε. Μην περιμένετε τίποτα σε ανταπόδοση, μην περιμένετε οι προσπάθειές σας να αναγνωριστούν, η ευφυΐα σας να ανακαλυφθεί, η αγάπη σας να γίνει κατανοητή.

Σταματήστε να ανάβετε τη συναισθηματική σας τηλεόραση για να παρακολουθείτε το ίδιο πρόγραμμα, αυτό που σας έδειξε πόσο πολύ υποφέρατε από απώλειες: αυτό σας δηλητηριάζει μόνο, τίποτε άλλο.

Τίποτε δεν είναι πιο επικίνδυνο από το να μην αποδεχόμαστε τις ερωτικές σχέσεις που διαλύονται, τη δουλειά που μας έταξαν αλλά ποτέ δεν ξεκίνησε, τις αποφάσεις που αναβάλλονται, περιμένοντας την «ιδανική στιγμή».

Πριν ξεκινήσει ένα κεφάλαιο, το παλιό πρέπει να τελειώσει: πείτε στον εαυτό σας ό,τι τελείωσε ποτέ δε θα επιστρέψει. Θυμηθείτε ότι υπήρχε καιρός που ζούσατε, χωρίς αυτό το πράγμα ή τον άνθρωπο- τίποτε δεν είναι αναντικατάστατο, μια συνήθεια δεν είναι ανάγκη. Αυτό μπορεί να ακούγεται αυτονόητο, μπορεί να είναι δύσκολο αλλά είναι πολύ σημαντικό.

Κλείσιμο κύκλων. Όχι για χάρη του εγωισμού, της αλαζονείας, αλλά επειδή απλά δεν ταιριάζουν πια στη ζωή σας.

Κλείστε την πόρτα, αλλάξτε το δίσκο, καθαρίστε το σπίτι, τινάξτε τη σκόνη.

Σταματήστε να είστε αυτό που ήσασταν και αλλάξτε σε αυτό που είστε."