Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

ακριβά τα χαμόγελα

είναι κάποιες μέρες που βγαίνεις από το σπίτι
και βλέπεις τη μιζέρια να μεγαλώνει ασφυκτικά,
τους ανθρώπους να σε κοιτάζουν απειλητικά και αγριεμένα,
ακούς ιαχές πολέμου στους γκρίζους διαδρόμους.
Τότε βιάζεσαι να επιστρέψεις στην ασφάλεια του σπιτιού σου.
Εκεί τουλάχιστον βλέπεις μόνο το πρόσωπο σου στον καθρέφτη.

6 σχόλια:

Ευρύνοος είπε...

Το χαμόγελο είναι μον-άκριβο πλέον και όλο και δυσκολότερα θα εμφανίζεται..

είπα κι εγώ οτι έξω απο το διαδίκτυο θα δώ χαμόγελα, μα γελάστηκα..

καλησπέρα e-vi :)

Lucretia είπε...

Σπάνια τα χαμόγελα στον έξω κόσμο!Εγώ πάντως προσπαθώ να χαμογελώ στους άλλους και να τους μεταφέρω τη θετική μου διάθεση.Καλησπέρες!

evi είπε...

@ευρύνοε

σαν να τους τρώει σαράκι...έτσι μου φαίνονται εμένα . ασε που χάσαμε και την άνοιξη τις τελευταίες μέρες . αισιοδοξω παρόλαυτα και ελπίζω .

να είσαι καλά φίλε μου .

evi είπε...

@συννεφάκι

και γω αυτό κάνω ή έστω προσπαθω΄αν και κάποιες φορές είναι αδύνατο .

keep smiling my friend

ELENI είπε...

ΣΕ ΠΕΙΣΜΑ ΤΩΝ ''ΞΙΝΩΝ-ΚΑΚΑΜΟΥΤΣΟΥΝΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ'' .......
ΧΑΜΟΓΕΛΩ!!!!!!

Αγνή είπε...

Τις τελευταίες μέρες δύσκολα μου βγήκε το χαμόγελο...ομολογώ..
αλλά εντάξει! Μαύρα σύννεφα ήταν που διαλύονται (μέχρι να ξανα-μαζευτούν)....

Αναγνώστες

Συνεργάτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου