είναι κάποιες μέρες που βγαίνεις από το σπίτι και βλέπεις τη μιζέρια να μεγαλώνει ασφυκτικά, τους ανθρώπους να σε κοιτάζουν απειλητικά και αγριεμένα,
ακούς ιαχές πολέμου στους γκρίζους διαδρόμους.
Τότε βιάζεσαι να επιστρέψεις στην ασφάλεια του σπιτιού σου.
Εκεί τουλάχιστον βλέπεις μόνο το πρόσωπο σου στον καθρέφτη.
6 σχόλια:
Το χαμόγελο είναι μον-άκριβο πλέον και όλο και δυσκολότερα θα εμφανίζεται..
είπα κι εγώ οτι έξω απο το διαδίκτυο θα δώ χαμόγελα, μα γελάστηκα..
καλησπέρα e-vi :)
Σπάνια τα χαμόγελα στον έξω κόσμο!Εγώ πάντως προσπαθώ να χαμογελώ στους άλλους και να τους μεταφέρω τη θετική μου διάθεση.Καλησπέρες!
@ευρύνοε
σαν να τους τρώει σαράκι...έτσι μου φαίνονται εμένα . ασε που χάσαμε και την άνοιξη τις τελευταίες μέρες . αισιοδοξω παρόλαυτα και ελπίζω .
να είσαι καλά φίλε μου .
@συννεφάκι
και γω αυτό κάνω ή έστω προσπαθω΄αν και κάποιες φορές είναι αδύνατο .
keep smiling my friend
ΣΕ ΠΕΙΣΜΑ ΤΩΝ ''ΞΙΝΩΝ-ΚΑΚΑΜΟΥΤΣΟΥΝΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ'' .......
ΧΑΜΟΓΕΛΩ!!!!!!
Τις τελευταίες μέρες δύσκολα μου βγήκε το χαμόγελο...ομολογώ..
αλλά εντάξει! Μαύρα σύννεφα ήταν που διαλύονται (μέχρι να ξανα-μαζευτούν)....
Δημοσίευση σχολίου