αφορμή της ανάρτησης , η συναυλία της Alison Moyet στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Αίθουσα Φίλων της Μουσικής), το Σάββατο στις 20 Μαρτίου, με μια παράσταση που έχει τον τίτλο
Alison Moyet «The Best Of – 25 years revisited». Όσοι και όσες μπορέσουν να δουν την καταπληκτική και αγαπημένη Alison, νομίζω ότι θα είναι τυχεροί.
Η Alison Moyet με τη φετινή της περιοδεία, σηματοδοτεί μια απίστευτη καριέρα τριών δεκαετιών. Μια καριέρα σημαντικής μουσικού και μεγάλης ερμηνεύτριας, που ξεκίνησε όταν η ίδια μαζί με το Vince Clarke ίδρυσαν τους περίφημους Yazoo, ένα από τα πιο αγαπημένα συγκροτήματα στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και συνεχίστηκε, αμέσως μετά, με τις solo πλέον εμφανίσεις και ηχογραφήσεις, αναδεικνύοντας την Alison σε ίνδαλμα της παγκόσμιας ποπ σκηνής. Μια super star λοιπόν, που αποφάσισε στη δεκαετία του 1990 να δώσει μια ολική ποιοτική στροφή στην πορεία της, καταθέτοντας μέχρι σήμερα ένα διόλου ευκαταφρόνητο μουσικό έργο, σαν συνθέτης και σαν τραγουδίστρια, συνεργαζόμενη κατά καιρούς με κορυφαίες προσωπικότητες στο χώρο της τζαζ, του ροκ και των μπλουζ.
Σήμερα, γιορτάζοντας τα εικοσιπέντε χρόνια δημιουργικής παρουσίας, η Alison Moyet πιο λαμπερή και πιο ώριμη από ποτέ, κυκλοφόρησε ένα καταπληκτικό άλμπουμ με 31 διαχρονικά τραγούδια της. Είκοσι κλασικές της ηχογραφήσεις παρέα με έντεκα ολόφρεσκες ερμηνείες, των πιο αγαπημένων τραγουδιών της, με την τωρινή της μπάντα. Όλα μαζί, αποτελούν το πρόγραμμα των συναυλιών της διεθνούς περιοδείας της, όπως ακριβώς θα το παρουσιάσει και στην Αθήνα, στην Αίθουσα Φίλων του Μεγάρου Μουσικής, το Σάββατο 20 Μαρτίου 2010.
Μια πιστή αντανάκλαση της υπέροχης μουσικής της, μια περίτρανη απόδειξη των ποικίλων ταλέντων της. Ανεπαίσθητα μπλουζ, πομπώδη σόουλ, σοφιστικέ τζαζ και βέβαια οι μεγάλες επιτυχίες της ποπ και ροκ εποχής της. Όλα αυτά που της όρισαν ένα απίστευτα διευρυμένο φωνητικό φάσμα, δίνοντάς της τη δυνατότητα, να αναδείξει το στιλπνό και συνάμα ζωηρό ερμηνευτικό της ύφος.
Θρυλικά ακούσματα όπως τα All Cried Out, Love Resurrection, Invisible και This Is Love, Only You, Hoodoo, Love Letters. Ερμηνευμένα από μια υπέροχη και εκφραστικότατη φωνή, ένα ισχυρό και ταυτόχρονα ευαίσθητο όργανο που καταξίωσε μια μεγάλη σταρ, που ταυτόχρονα λαχταρούσε να δοκιμάσει σ’ έναν κόσμο αξιών, πέρα απ’ αυτόν της ποπ. Αποκαλυπτική γι’ αυτήν την ιδιαίτερη πορεία της, είναι η προσωπική τοποθέτηση της Alison Moyet:
«Για μια στιγμή, στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ήταν διασκεδαστικό να είσαι μια σκύλα ποπ σταρ! Αυτό όμως άλλαξε και έπαψε πια να είναι αρκετό! Τώρα είμαι σε θέση να θέσω την παλιότερη δουλειά μου σ’ ένα πλαίσιο και να βρίσκω ευχαρίστηση σ’ αυτή τη διαδικασία. Έχει σημασία να συνδεθείς με το κοινό σου , γιατί αυτά τα τραγούδια θα ζήσουν περισσότερο από σένα. Βέβαια μια τέτοια αναδρομή είναι περίεργη. Σκέφτεσαι ότι δεν συμφέρει πάντα, να επανεξετάζεις το παρελθόν. Αν όμως δεν σταματήσεις να θυμάσαι, τι δεν σου άρεσε στον εαυτό σου σε κάποια στάδια της πορείας σου, η αλαζονεία σου για παράδειγμα, τότε η μνήμη αναπαράγεται σ’ ένα συνεχή κύκλο μάθησης στο παρόν. Σαφώς αναγνωρίζω τον εαυτό μου περισσότερο στα τωρινά μου τραγούδια. Κοιτάζοντάς τον όμως στη νιότη του, αναγνωρίζω τις μάχες που έπρεπε να δώσω, παραμένω περήφανη για όσα πέτυχα και κυρίως για τα μαθήματα που πήρα».
Σήμερα θεωρείται πλέον μια «κλασική φωνή» και μια προσωπικότητα κύρους.Αιτία ίσως, ότι η ποιοτική στροφή της την τελευταία δεκαετία, συνοδεύτηκε από σκληρούς αγώνες απέναντι στις δισκογραφικές εταιρίες, όταν η ίδια αρνήθηκε να αναπαράγει για χάρη τους το ποπ, φιλικό και αρεστό προφίλ που επέμεναν να της επιβάλουν.
πηγή και περισσότερα στοιχεία για τη συναυλία στο
και το κλασσικό, υπέροχο All cried out με αναμνήσεις από τη δεκαετία του 80 ...
πάντα λάτρευα τους στίχους αυτούς