Τα εντομοκτόνα βλάπτουν σοβαρά την τέχνη!

Ακόμη ένας εναλλακτικός και αμφιλεγόμενος καλλιτέχνης έρχεται να μας δείξει ότι το ταλέντο δεν είναι απαραίτητα μια εσωτερική κλίση του/της καλλιτέχνη/ιδας... αλλά μπορεί να είναι και μια εσωτερική κλίση μιας κατσαρίδας. Όχι, φίλοι/ες, δε με χτύπησε η ζέστη, μάλλον τον κύριο Kutcher χτύπησε.

Ο κύριος Steven R. Kutcher, αφού σπούδασε εντομολογία και μελέτησε τη συμπεριφορά των εντόμων, είχε την εξής φαεινή ιδέα: την ιδέα της Bug Art ή εντομοτέχνης (Ποια άλλη λέξη θα επινοήσουμε πια?)

Όταν ζωγραφίζει λοιπόν, παίρνει στο χεράκι του κατσαριδούλες, πεταλουδίτσες, ακριδούλες κι ό,τι άλλο έχει φτερά και περπατάει, τα βουτά σε μπογιά που δεν είναι τοξική και .....voila!!!

Starry night και Fly Miro n. 1..

Αχ! Και κάποιοι καψεροί/ες ζωγράφοι παιδεύονται ακόμη με αυτό το πρωτόγονο εργαλείο που λέγεται πινέλο....

Επ!!! και μη σας ξαναδώ με Teza και Baygon στα χέρια!!

Για περισσότερες πληροφορίες http://www.bugartbysteven.com/gallery.htm, η ιστοσελίδα του.

τελευταίο τσιγάρο

τελευταίο τσιγάρο

Τελευταίο τσιγάρο

φωτιά στο σκοτάδι

Ύστατη ικεσία

πριν ξημερώσει.

Παγωμένη θύμηση,

συνομωσία σιωπής.

Ώρες δραπέτες,

χρόνος νεκρός.

Άδειο χαρτί,

λέξεις καπνός.

Τελευταίο τσιγάρο ,

νύχτα ακόμα.

To νέο μουσείο της Ακρόπολης

Την Παρασκευή είχα την τύχη να δω το νέο μουσείο της Ακρόπολης. Σε αύτη την επίσκεψη δεν με ενδιέφεραν τόσο τα εκθέματα (τα έχω δει τόσες φορές στο παλιό μουσείο) όσο το ίδιο το κτίριο του μουσείου.

Θα μπορούσα να πω ότι πρόκειται για ένα υπέροχο κτίριο, σεμνό και απέριττο, όπως θα έπρεπε να είναι ένα κτίριο δίπλα στον Παρθενώνα.

Είναι κατασκευασμένο από σίδερο και γυαλί. Δίνει την αίσθηση ελαφριάς κατασκευής, αν και πρόκειται για μεγάλο κρίσμα. Υπάρχει παντού πολύ φως και από κάθε όροφο φαίνονται οι υπόλοιποι εσωτερικοί χώροι, αλλά και ο βράχος της Ακρόπολης, καθώς και η Αθήνα.

Δεν νομίζω τόσο ότι έχει επιτευχθεί ο διάλογος ανάμεσα στο κτίριο του μουσείο και τον Παρθενώνα, που είχε αναφέρει ο αρχιτέκτονας του, ο Tschumi, γιατί δεν προσπαθεί να κυριαρχήσει, αλλά στέκεται χαμηλότερα και με μικρότερο ύψος ορόφου σχετικά με τον Παρθενώνα, όπως και θα έπρεπε.

Πρόκειται για ένα πολύ αξιόλογο κτίριο και θα συνιστούσα να το επισκεφτείτε σε πρώτη ευκαιρία.

Εγώ ήμουν η Jill ...

Μια ιδιαίτερη μέρα χθες για τις παιδικές και εφηβικές μου αναμνήσεις. Έφυγαν δυο από τους αγαπημένους μου ήρωες των χρόνων εκείνων. Όταν σκεφτόμουν να κάνω αυτή την ανάρτηση είχα ακούσει μόνο για τη Farrah Fawcett. Μετά ήρθε και η είδηση για τον Michael Jackson και με καταρράκωσε. Και αυτό το εννοώ - μη το θεωρήσετε υπερβολή. Να σας εξηγήσω , μάλλον να μοιραστώ αυτό το γκρέμισμα που ένιωσα .

Άκουγα τα τραγούδια του Michael.

Tα χορεύαμε στις ντίσκο την δεκαετία του 80. Τα βίντεοκλιπ Thriller και Billie Jean , τα έβλεπα και τα ξαναέβλεπα, θαύμαζα τον τρόπο που χόρευε , το μοναδικό moonwalking . Τα αγόρια προσπαθούσαν να τον μιμηθούν και να χορέψουν έτσι, να ντυθούν σαν αυτόν με τα εφαρμοστά παντελόνια.

Ήταν ένας θρύλος , ήταν μια φωνή που ξεχώριζε , ήταν ιδιαίτερος και ιδιόρρυθμος Δε θέλω να ασχοληθώ με όσα έκανε μετά . Θα μείνει για μένα ως ο σταρ , το αγόρι του Thriller .

Οι εμμονές του τον οδήγησαν στο θάνατο. Θα είναι ζωντανός να χορεύει στις ντίσκο του 80 μαζί με την παρέα μου.

Και πάμε στην άλλη παιδική μου ανάμνηση :

Οι Άγγελοι του Τσάρλι

Το σήριαλ που δεν έχανα ποτέ.

Προβάλλονταν λίγο αργά το βράδυ και πάντα φρόντιζα να δείχνω καλή διαγωγή εκείνη τη μέρα ώστε να μ' αφήσει ο μπαμπάς μου να το δω. Το λάτρευα. Τόσο πολύ που στο σχολείο με τις φίλες μου το παίζαμε στα διαλείμματα. Στην Πέμπτη και Έκτη τάξη, είχαμε οι τρεις της παρέας γίνει οι Άγγελοι του Τσάρλι. Εγώ ήμουν η Jill. Και τρέχαμε να πιάσουμε τους κακούς , και περπατούσαμε μιμούμενες τον αέρα τους και παίρναμε τις πόζες τους - μέχρι και Charlie είχαμε , ένα αγοράκι που έτρεχε από πίσω μας .

H Farrah Fawcett ήταν η μεγάλη μου αδυναμία. Τα μαλλιά της , το χαμόγελό της , η αύρα που άφηνε ήταν μοναδικά. Πίσω από την πόρτα του δωματίου μου , εκεί που κολλούσα τις αφίσες , είχε περίοπτη θέση. Στο album που έβαζα φωτογραφίες , είχα σελίδες ολόκληρες με φωτογραφίες της που έκοβα από την Κατερίνα και τη Μανίνα ...Αχ, αχ τις έχω ακόμα κάπου. Μέχρι και σήμερα παρακολουθούσα την πορεία της , τον γενναίο τρόπο που αντιμετωπισε την ασθένεια της. Ήταν μια σταρ, έλαμπε μέχρι τέλος. Η Jill , η ξανθιά άγγελος , θα τρέχει εκεί στους διαδρόμους του δημοτικού σχολείου, να κυνηγάει τους κακοποιούς και να αφοπλίζει με το χαμόγελό της.

Ουφ βαρύ ήταν όλο αυτό το γκρέμισμα . Ήταν δικοί μου άνθρωποι , ήταν οι παιδικοί μου και εφηβικοί μου ήρωες. Θέλω να κλάψω. Αντίο...

BOOKCROSSING!!

Φίλοι/ες,

διαβάζω ένα βιβλίο που νομίζω θα σας άρεσε: το "bloggers" (εκδόσεις Σόκολη- Κουλεδάκη). Αποτελεί μια συλλογή διηγημάτων από διάφορους/ες Έλληνες/ίδες bloggers. Όλες οι ιστορίες ξεκινάνε με τη φράση: "Ξύπνησε κι έτρεξε αμέσως να ανοίξει τον υπολογιστή. Σε λίγη ώρα θα ήξερε τα πάντα". Λίαν παραδόξως, με εξέπληξε η πρωτοτυπία κάποιων ιστοριών, δεν είναι οι κοινές ιστορίες διαδικτυακών σχέσεων και θρίλερ. Δεν το προτείνω ως το καλύτερο που έχω διαβάσει, αλλά διαβάζεται ευχάριστα και ξεκούραστα.

Δε θα επεκταθώ περισσότερο στις εντυπώσεις του βιβλίου, αλλά θα σταθώ σε ένα σημείο της ιστορίας του Ανδρέα Μπελεγρή: το Bookcrossing!

Ακούστε φίλοι/ες τι επινοεί η οικονομική κρίση: To bookcrossing, φίλοι/ες είναι μια εκπληκτική ιδέα: ουσιαστικά, είναι μια μορφή ανακύκλωσης βιβλίων, στην οποία συμμετέχουν 780,843 άνθρωποι από 130 χώρες.

Ας πούμε ότι έχεις παλιά βιβλία που δεν τα θες πια ή δεν έχεις χώρο να τα βάλεις: γράφεις στο βιβλίο τον τόπο στον οποίο βρίσκεται και το αφήνεις σε κάποιο παγκάκι στο πάρκο, στο γυμναστήριο, σε μια καφετερία κλπ κλπ ώστε να το πάρει κάποιος/α. Ο/η επόμενος/η αναγνώστης/τρια σημειώνει επίσης τον τόπο και με αυτό τον τον τρόπο το βιβλίο ταξιδεύει σε πολλές-πολλές χώρες. Όπως λέει και η ιστοσελίδα: το βιβλίο με αυτόν τον τρόπο αποκτά ζωή από μόνο του και είναι ενδιαφέρον να βλέπεις τους τόπους στους οποίους ταξίδεψε.

Γίνετε μέλος στην ιστοσελίδα:http://www.bookcrossing.com/ και απλά... αφήστε ένα βιβλίο...κάπου!! Αν και λίγο δύσκολη απόφαση ποιο βιβλίο να αποχωριστείς...

Για να μη μιλήσουμε για την απουσία αυτής της συνήθειας στο λαό μας: στο εξωτερικό, όπου σταθούν κι όπου βρεθούν, έχουν πάντα ένα βιβλίο: στα τρένα, στις καφετερίες, στα εστιατόρια, στο γυμναστήριο. Ενώ ο Έλληνας/ίδα... ακόμη με το τρανζιστοράκι τριγυρνά (άντε! Τώρα Mp3). Τι να πεις όμως: χαρούμενος λαός!!

sleeveface - έχει πλάκα !!!

ξέρετε τί είναι το sleeveface ?

είχα διαβάσει γι αυτό και μόλις είδα ένα βιντεάκι που δίνει και τις απαραίτητες οδηγίες. Και μιας και ο φίλος Alterego μας είπε ...μελετηρές , ε έκανα την έρευνά μου και ορίστε μερικά κατατοπιστικά περί sleeveface .

το sleeveface είναι ένα 'ιντερνετικό' φαινόμενο που δεν ξέρουμε ακριβώς πώς και πού ξεκίνησε. Η ιδέα είναι να πάρεις το εξώφυλλο (sleeve) ενός δίσκου (εννοώ δίσκο βινυλίου ) και να το προσαρμόσεις σε κάποιο μέρος του σώματός σου, ή στο πρόσωπό σου , έτσι ώστε να ταιριάζει. Μετά βγάζεις μια φωτογραφία με ένα εντυπωσιακό και κυρίως διασκεδαστικό αποτέλεσμα.

Δείτε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα :

Ο Μανώλης Αγγελόπουλος !!! η φωτογραφία από το

http://nasosa.blogspot.com/2008/03/sleeveface-challenge.html

η φοβερή Bonnie στο 80's total eclipse of the heart ( τον είχα λιώσει αυτό το δίσκο)

ο Travolta λίγο 'πειραγμένος'

και ο Tom Jones !!!

Το βρίσκω πολύ διασκεδαστικό και με πολλές προοπτικές να χρησιμοποιήσεις τη φαντασία σου για ένα ωραίο αποτέλεσμα . Όσοι και όσες έχετε παλιά βινύλια , πάρτε φωτογραφικές μηχανές , βάλτε φαντασία και περιμένω τις sleeveface δημιουργίες σας. Είναι ένα διασκεδαστικό παιχνίδι που κυκλοφορεί στο ίντερνετ και γιατί όχι και με τους δικούς μας δίσκους ;

Στο διαδίκτυο χτυπώντας αναζήτηση με τη λέξη sleeveface θα βρείτε πολλά μα πολλά παραδείγματα και βίντεο.

περιμένω τις πόζες σας!!!! Θα δοκιμάσω και εγώ

σας ευχαριστούμε που μας αγαπάτε !!!

με μεγάλη μας χαρά παραλάβαμε το βραβείο μας ως 'αξιαγάπητο blog' .

η φίλη μας Betty αλλά και το φίλο μας Alterego (....μελετηρές εμείς ;;;) μας τίμησαν με αυτό το όμορφο τριανταφυλλένιο, λουλουδάτο βραβείο , που τόσα σημαίνει για μας, για την παρέα μας , για το χρόνο που αφιερώνουμε εδώ.

'Ολα ξεκίνησαν απλά, μιλώντας στο τηλέφωνο με την φίλη μου Αγνή και βάζοντάς της την ιδέα :

-Ρε Αγνούλα δεν φτιάχνουμε ένα blog ( κατά το φτιάξε ένα κέικ ) να γράφουμε όσα σκεφτόμαστε ;

-Ναι Εύη μου πολύ καλή ιδέα.

-Και ποιός θα μας διαβάζει; -Ε , εμείς και εμείς θα είμαστε αλλά δεν πειράζει .

Από την παρέα φυσικά δε θα μπορούσε να λείπει η αγαπημένη μας

Ανθούλα

και έτσι έγιναν οι ΑΡΙΣΤΟ - ΤΕΛΕΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ. Η νονά του blog είμαι εγώ - αυτοπροσώπως , και θα σας εξηγήσω αμέσως πού οφείλεται το όνομά του : Η σχέση μας Εύη- Αγνή - Ανθούλα ξεκίνησε στο ΑΠΘ , στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης όπου είμαστε συμφοιτήτριες (τρομάρα μας ) στο μεταπτυχιακό που παρακολουθούμε. Εκεί ξεκίνησε η φιλία μας , το δέσιμό μας και νομίζω ότι θα συνεχιστεί for ever. Είμαστε τόσο διαφορετικές αλλά και τόσο συμπληρωματικές η μία με την άλλη (για να χρησιμοποιήσω και τη φράση ένος αγαπημένου φίλου- ξέρει αυτός) Και αισίως η παρέα μας έφτασε σήμερα λίγους μήνες μετά τους 60 αναγνώστες , ο καθένας από αυτούς ξεχωριστός και ιδιαίτερος , άλλοι να σχολιάζουν, άλλοι απλά να μας διαβάζουν, άλλοι να βοηθούν με εύστοχες παρατηρήσεις. ένα μεγάλο ευχαριστώ από τις 3 Αριστο-τέλειες γυναίκες που όπως καταλάβατε δεν είναι και τόσο τέλειες , (χιούμορ ...) και με τη σειρά μας δίνουμε το βραβείο στα εξής αξιαγάπητα - αγαπημένα blogs :

• στον τρελό του χωριού

στο φίλο ευρύνοο που είναι και αξιαγάπητος και ενίοτε τρελός , (με την καλή έννοια )

• στην Ελένη

αγαπημένη και αξιαγάπητη φίλη

• στην elph

που πάντα βρίσκεται κοντά μας, είναι συμπολίτισσα και όπως ανακάλυψα πρόσφατα μας συνδέουν πολλά

• στον Alterego

για τη διακριτική παρουσία και τα εύστοχα σχόλια σας ευχαριστούμε και ανταποδίδουμε

• στον Ιωάννη

που ήταν ένας από τους πρώτους μας αναγνώστες και μας στήριξε με τα αισιόδοξα σχόλιά του

• στην Venceremos

είναι αξιαγάπητη , αξιόλογη κι ας είναι σε διακοπές ....εμείς πάλι την αγαπάμε

• στον Μαύρο Γάτο

για τα μοναδικά ταξίδια που μας προσφέρει μέσα από τις αναρτήσεις του

• στην Ελευθερία

με θαλασσινό αέρα και δύναμη από Κρήτη

• στην Betty

ανταποδίδουμε και ευχαριστούμε για την παρουσία σας και τις όμορφες συνταγές

• στον Φαίδωνα Θεοφίλου

που είναι φίλος πολύτιμος και γράφει τόσο όμορφα

• στην Κική

που μαγειρεύει τέλεια, μας βάζει σε γευστικούς πειρασμούς και είναι από την αγαπημένη Ζάκυνθο

• στο Τρελό Κουνέλι

που είναι και τρελό και κουνέλι ( φοβερός συνδυασμός αλήθεια )

• στον Molemou

το φίλο Νίκο που ζει στα ξένα αλλά είναι πάντα εδώ αθεράπευτα Έλληνας

• στον Πάνο - και στο παπαΟυρολογία

πάνο come back..... μας λείπειςςςςςςς

• στον Πολύκαρπο

που πάντα έχει κάτι εύστοχο να επισημάνει

• στον Κωνσταντίνο

και στο κανάλι Έκφρασης που μας ταξιδεύει με ευαισθησία

• σε όλους εσάς που μας αγαπάτε και μοιράζεστε μαζί μας σκέψεις , εντυπώσεις , μνήμες .

Παρακαλώ όσοι βραβεύτηκαν να παραλάβουν τα βραβεία τους. (επίσημα πράγματα είναι αυτά όχι αστεία) . Για την παραλαβή απαιτείται επίσημο ένδυμα και πλατύ αφοπλιστικό χαμόγελο.

Football : barbie can do it

Για όσους νομίζουν ότι το ποδόσφαιρο είναι μια καθαρά ανδρική υπόθεση, να η τρανταχτή απόδειξη ότι δεν είναι. Ακόμα και το κλασσικό ποδοσφαιράκι, αυτό που μεγάλωσε γενιές ανδρών στα σφαιριστήρια (έτσι δε τα έλεγαν; ) βγήκε σε barbie style.

Καλά μη σας απογοητεύσω αγόρια ότι χάσατε ακόμα ένα κάστρο , ότι πάει και το ποδόσφαιρο κτλ. και αρχίσετε τα σχόλια τύπου 'τί κάνουν τόσες ξανθιές στο γήπεδο' και 'τί ξέρουν από ποδόσφαιρο' και άλλα τέτοια .

Ησυχάστε λοιπόν : Το συγκεκριμένο 'κοριτσίστικο' ποδοσφαιράκι δημιουργήθηκε στα πλαίσια μια έκθεσης σχεδιαστών στο Βερολίνο. Πάντως προσωπικά το βρίσκω διασκεδαστικό και ανατρεπτικό.(αν και δεν πολυσυμπαθώ τις Barbie όπως σας έχω ξαναπεί).

Πώς σας φαίνεται εσάς;

η είδηση και η φωτογραφία είναι από

http://www.telegraph.co.uk/

Και είναι απλά... τόσο όμορφα..

Είναι κάποιες βραδιές που καθημερινές καταστάσεις και γεγονότα αποκτούν άλλο νόημα..

Μια ομάδα νέων που υποστηρίζει την κοινωνική αλλαγή, φορώντας σανδάλια και κουβαλώντας σάκους με βιβλία και πρόχειρες χειρόγραφες σημειώσεις..

Ένας έφηβος που παίζει μουσική με τους φίλους του και συ τον θυμάσαι μικρό παιδί να κάνει ζαβολιές...

Μια πλατεία με παλιούς γνωστούς και νοσταλγικές αναμνήσεις..

Κι εκεί πιο πέρα..

ένα ζευγάρι, καθημερινό, με τα καβγαδάκια του, με τη ρουτίνα του .. και συνάμα με την αγάπη του και την αλληλο-ύπαρξή του...

Κι εσύ περπατάς και βλέπεις.. και χάνεσαι στην καθημερινή ομορφιά που περνά απαρατήρητη, όταν δε θες να βλέπεις..

Μα κάποια στιγμή, θες να δεις! Και είναι απλά.. τόσο όμορφα..

ε ρε γλέντια !!!

η τουριστική περίοδος έχει ξεκινήσει.

οι τουρίστες κατακλύζουν (κατακλύζουν; ) την Ελλαδα.

με bouzouki dance θα ξεφαντώσουν σε clubs , ταβέρνες, πλατείες .

γι αυτούς η Ελλάδα είναι tzatziki, mousaka , syrtaki - η αποθέωση της ανεμελιάς και της dolce vita.

Για μας τί είναι πλέον η Ελλάδα άραγε;

είναι ο τόπος που αγαπάμε ή ο τόπος που καθημερινά μας πληγώνει;

πόσοι από τους μέσους Έλληνες θα έχουν φέτος την ευκαιρία να ξεφαντώσουν σε παραλίες; και αν το κάνουν μήπως θα το πληρώνουν όλο το χειμώνα με άτοκες δόσεις σε πιστωτικές;

απολαύστε για την ώρα την απόλυτη ξανθιά - Miss Piggy σέξυ, super star . Ε ρε γλέντια!!!

Καλό Σαββατοκύριακο

καλοκαιρινά σενάρια -το καλοκαίρι θα ρθει και θα πάρει κα σένα μαζί

Στίχοι: Φοίβος Δεληβοριάς

Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς

Πρώτη εκτέλεση: Φοίβος Δεληβοριάς

_________________________________

το καλοκαίρι την έφερε κοντά του.

Σαν ήλιος μετά από βαρύ χειμώνα.

Το χαμόγελό της ήταν ο κόσμος όλος .

Περπάτησαν μαζί πλάι στη θάλασσα σαν να γνωρίζονταν χρόνια.

Δε μιλούσαν. Τα λόγια ήταν λίγα, φτωχά...

Μόνο τα βλέμματα και ο ήλιος. Ο ήχος της θάλασσας, η μυρωδιά του καλοκαιριού.

Ήταν σαν νεράιδα της θάλασσας. Έτσι την έβλεπε αυτός. Τα μαλλιά της ανέμιζαν ελεύθερα και τα μάτια της ήταν ήλιοι χρυσοί. Και εκείνος ήταν μια μεγάλη αγκαλιά, ένα λιμάνι να αράξει τα όνειρά της.

Δε μιλούσαν. Ήξεραν . Μέχρι να έρθει πάλι χειμώνας ...που βασιλεύει ο ήλιος ....να ζήσουν τον έρωτα που δεν έχει ζήσει κανείς.

θεσσαλονίκη - ντροπή !!!! SOS

Θέλω να φύγω .

Δε θέλω να ζω εδώ σαν πολίτης γ' κατηγορίας .

Να μη μπορώ να περπατήσω στο πεζοδρόμιο, να βγω στο μπαλκόνι μου σαν φυσιολογικός άνθρωπος.

Και δυστυχώς μετά την πανσέληνη βόλτα μου την περασμένη Κυριακή στην παραλία - αν και δεν ήταν και εκεί τόσο ειδυλλιακά τα πράγματα : χάλια από επιπλέοντα σκουπίδια ο Θερμαϊκός αλλά ένεκα του φεγγαριού δε σας το είπα και το προσπέρασα να μη χαλάσω την ατμόσφαιρα - και να που ακολουθεί το τωρινό χάος.

Είμαστε μόλις μια εβδομάδα μετά τις εκλογές για την Ευρωβουλή - τρομάρα μας !!!! υποτίθεται είμαστε 'ευρωπαίοι' .... Πώς είπατε ; Ευρώπη ; Ποιά Ευρώπη ; Ουγκάντα μήπως ; Τρίτος κόσμος .... Δείτε τα χάλια της Θεσσαλονίκης .... Καμαρώστε μια ευρωπαϊκή πόλη μια εβδομάδα μετά τις εκλογές .... Βρώμα και δυσωδία. Εξι χιλιάδες τόνοι απορριμμάτων σε όλο το νομό και ο κίνδυνος μολύνσεων να παραμονεύει έξω από τα σπίτια μας καθώς οι θερμοκρασίες είναι υψηλές. Δε θα εξετάσω τους λόγους για τους οποίους γίνεται αυτό. Άλλοι είναι αρμόδιοι. Το θεωρώ όμως απαράδεκτο να συμβαίνει για οποιονδήποτε λόγο και δεν υπάρχει δικαιολογία για αυτό το χάλι. Ντρέπομαι να βγω , να περπατήσω, να κοιτάξω γύρω μου. Και ακούω για τα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης και για έργα και εκδηλώσεις και αναρωτιέμαι .....

Πού ζούμε ;

Πόσο πολύ μας υποβιβάζουν ως ανθρώπινα όντα; τί εκλογές και Ευρώπη ;

Α ρε κατακαημένη Θεσσαλονίκη πώς σε καταντήσαμε .... Ερωτική πόλη και κουραφέξαλα. Το καμάρι της καρδιάς μας , όμορφη Θεσσαλονίκη .....Είμαστε καθόλου καλά;

Χάος .... Ντρέπομαι, λυπάμαι , αηδιάζω.

Θέλω να φύγω....

με άρωμα από το παρελθόν ....συνέχεια : μαύρο δαγκωτό

"μαύρο δαγκωτό στον Μαυρογιαλούρο"

-πάντα επίκαιρη αυτή η ταινία .

" θα τους μαυρίσω όλους στις εκλογές "

εκφράσεις αγανάκτησης που ακούσαμε κατά κόρον και ακούμε εσχάτως από όλους και όλες τους απογοητευμένους από την πολιτική και τους πολιτικούς.

Είμαι σίγουρη ότι ελάχιστοι γνωρίζουμε την προέλευση αυτών των εκφράσεων.

Τί είναι το μαύρο δαγκωτό και πώς προέκυψε; και γιατί λέμε θα τους μαυρίσω ;

έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία ;

Αν μπορούσαμε νομίζω θα παίρναμε λίγο φούμο ή καρβουνόσκονη και θα τους μαυρίζαμε κανονικά , έναν έναν . Να το φχαριστηθούμε κιόλας , να γελάσουμε και λίγο , να πάρουμε μια μορφή εκδίκησης πέστε , ικανοποίησης πέστε... δεν ξέρω τί ακριβώς αλλά μια χαρά από το μπαρούτιασμα θα την παίρναμε. Αυτό δε γίνεται στην κυριολεξία αλλά τί είναι τελικά το περιβόητο μαύρισμα στις εκλογές ;

Πάμε μια βόλτα στα παλιά να μάθουμε ...

Διαβάζοντας και πάλι (αμήν πάλι....) για τη διπλωματική - καλά μέχρι να τελειώσω θα υποφέρετε μαζί μου -but that's what friends are for after all - , έμαθα ότι παλιά, στις εκλογές δεν υπήρχαν ψηφοδέλτια. Ο λόγος προφανής αλλά και τόσο μακρινός για μας : οι περισσότεροι ήταν αναλφάβητοι οπότε το ψηφοδέλτιο πως θα το διάβαζαν ; (δεν υπήρχαν και τα γνωστά σηματάκια - ήλιοι , δάδες κτλ να διευκολυνθούν οι άνθρωποι και όπως καταλάβαινετε δύσκολα τα πράγματα με τα ψηφοδέλτια.)

Ετσι, για πρακτικούς λόγους, από το 1844 και για ογδόντα χρόνια περίπου οι Έλληνες ψηφοφόροι δεν χρησιμοποιούσαν ψηφοδέλτια, για να ψηφίσουν τους κυβερνήτες τους, αλλά «σφαιρίδια», δηλ. μικρές σφαίρες από μολύβι. Η διαδικασία ήταν διαφορετική : Σε κάθε υποψήφιο αντιστοιχούσε μία κάλπη χωρισμένη στα δύο και ο ψηφοφόρος καλούνταν να ρίξει το σφαιρίδιο ανάλογα με την προτίμησή του, στη δεξιά πλευρά της ψηφοδόχου, που εξωτερικά ήταν βαμμένη λευκή, ή στην αριστερή, που εξωτερικά ήταν βαμμένη μαύρη. Αν το σφαιρίδιο έπεφτε στη δεξιά πλευρά, η ψήφος ήταν θετική, αν έπεφτε στην αριστερή, η ψήφος ήταν αρνητική.

Καταλάβατε; η κάλπη του κάθε υποψηφίου ήταν εσωτερικά άσπρη ή μαύρη δηλαδή.

Με τον τρόπο αυτόν οι εκλογείς μπορούσαν να ικανοποιήσουν όλες τις πλευρές, αφού είχαν τη δυνατότητα να «ασπρίσουν» όλους τους υποψηφίους όλων των κομμάτων. (κάτι μου θυμίζει αυτό εμένα- πώς βγαίνουν όλοι σήμερα ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα και χαμογελαστοί; ε τότε γινόταν και κανονικά) Φανταστήτε να ψηφίζεις με θετική λευκή ψήφο και τα δυο μεγάλα κόμματα ας πούμε, ρίχνοντας το σφαιρίδιο στη δεξιά λευκή πλευρά της αντίστοιχης φηφοδόχου.Έτσι τα έχεις καλά και με όλους ...και περιμένεις το ρουσφέτι σου και από τους δυο χωρίς να έχεις second thoughts.

Βέβαια, υπήρχε και η άλλη επιλογή : η δυνατότητα να τους «μαυρίσουν». Οι παροιμιώδεις εκφράσεις «έφαγε μαύρο» και «τον μαύρισα» σχετίζονται με τη χρήση των σφαιριδίων κατά τη διαδικασία της ψηφοφορίας.

Συχνά ήταν τέτοιος ο φανατισμός, που πολλοί ψηφοφόροι - που προφανώς είχαν λόγους να «φαίνεται» η ψήφος τους - το «έριχναν δαγκωτό», δηλ. δάγκωναν το σφαιρίδιο δυνατά πριν το ρίξουν στην κάλπη. Έτσι έκαναν κατά κάποιο τρόπο την ψήφο τους φανερή.

Την εποχή εκείνη οι γυναίκες φυσικά δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογές και το μόνο πράγμα που έκαναν ήταν να είναι 'σφαιροδόχοι' - !!!! δηλαδή να δίνουν τα σφαιρίδια στους ψηφοφόρους. ....Ήταν με άλλα λόγια οι γλάστρες της διαδικασίας.

Αν και το Σύνταγμα του 1911 κατάργησε τα σφαιρίδια, αυτά χρησιμοποιήθηκαν και στις εκλογές του Μαρτίου 1912, ενώ διατηρήθηκαν έως και τις βουλευτικές εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920. Τα χάρτινα ψηφοδέλτια χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά το 1912 στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές. Με χάρτινο ψηφοδέλτιο έγιναν το 1920 οι εκλογές στη Θράκη και στο μέτωπο της Μικράς Ασίας.

Παλιότερα τα ψηφοδέλτια δεν τα τύπωνε το κράτος αλλά οι ίδιοι οι υποψήφιοι ή τα κόμματα: έγραφαν καθαρά το όνομά τους σε τυποποιημένα κομμάτια χαρτιού, τα οποία παρέδιδαν στα εκλογικά τμήματα. Τώρα αν ψηφίζαμε και μεις με σφαιρίδια σήμερα, μαύρο δαγκωτό θα ρίχναμε κυριολεκτικά.

φιλιά

_________________________

Οι φωτογραφίες :

1η : Αντιτρικουπική γελοιογραφία από περιοδικό του 1885. (φωτ. Γεννάδειος Βιβλιοθήκη)

2η : Προεκλογικό προπαγανδιστικό έντυπο των αναμετρήσεων Δεληγιάννη - Τρικούπη. Γύρω από τον Τρικούπη (αριστερά) περιγράφονται τα επιτεύγματα της κυβέρνησής του το 1889 και συγκρίνονται με τισ Δεληγιαννικές αυξήσεις στο κόστος ζωής το 1890. Δείτε πίσω από τη μορφή του Δεληγιάννη την σκιά της ανοιχτής παλάμης!!! Βεβαια η χρεοκοπία λίγο αργότερα ανέκοψε κάθε διάθεση για αστεϊσμούς . (φωτ. Συλλογή Κων. Θεοτόκη)

• από το http://www.matia.gr/7/78/7806/7806_1_06.html

• τα ιστορικά στοιχεία είναι από το http://edrana.blogspot.com/2006_10_01_archive.html

υ.γ. η ανάρτηση 'προβάλεται σε επανάληψη' καθότι είναι ακρως επίκαιρη

Τι φεγγάρι απόψε ...

_____________________

Άφησέ με να έρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε!

Είναι καλό το φεγγάρι, -δε θα φαίνεται

που άσπρισαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι

θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις.

Άφησέ με να έρθω μαζί σου.

"Η Σονάτα Του Σεληνόφωτος" , Γ. Ρίτσος

________________

Εκτός από εκλογές (who cares ...) την Κυριακή είχε και μια υπέροχη πανσέληνο .

Η βραδιά ήταν μαγική,

η πόλη σχετικά έρημη,

καθώς οι ορδές των ψηφοφόρων κατευθύνθηκαν προς Χαλκιδική

και εγώ απόλαυσα μια καλοκαιρινή φεγγαράδα στην παραλία .

Η πανσέληνος πίσω από τον Λευκό Πύργο

η πανσέληνος

που ψυθιρίζει , υπόσχεται , μαγεύει.

με άρωμα από το παρελθόν - οι εκλογές του 1895

Χθές εντελώς συμπτωματικά διαβάζοντας για την διπλωματική εργασία μου (αμήν!!!) έπεσα σε άρθρο του 1895 σχετικά με τις εκλογές !!! Επίκαιρο σκέφτηκα ...

Εδώ πρέπει να σας εξομολογηθώ ότι είναι άκρως γοητευτική για μένα αυτή η 'βόλτα' μου σε εποχές που μέχρι τώρα μου ήταν άγνωστες . Ειδικά η μελέτη μέσα από τον τύπο της εποχής μου δίνει την αίσθηση ότι κοιτάζω προς τα πίσω μέσα από ένα ανοιχτό παράθυρο , ένα παράθυρο που εσκεμμένα άφησε κάποιος μισάνοιχτο για μένα .

Και τί έγινε στις εκλογές εκείνες ;

Ο μέχρι τότε πρωθυπουργός , Χ. Τρικούπης , ηττήθηκε κατά κράτος και μάλιστα δεν κατάφερε να βγει ούτε βουλευτής . Τα πράγματα είχαν ως εξής :

Η κυβέρνηση Τρικούπη δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει την δυσμενή οικονομική κατάσταση, παρά την επιβολή νέων φόρων . Ήταν και τότε δύσκολα βλέπετε τα πράγματα για το νεοσύστατο ελληνικό κράτος - έτσι για να παίρνετε μια δόση παρηγοριάς, κατά τη ρήση 'υπάρχουν και χειρότερα' . Τον Δεκέμβριο του 1893, ο Τρικούπης από το βήμα της Βουλής ανακοινώνει την οριστική αποτυχία, με τη διάσημη φράση 'Δυστυχώς επτωχεύσαμεν'. ( κάτι μου θυμίζει εμένα αυτό τώρα αλλά το αντιπαρέρχομαι) . Καθώς η λαϊκή δυσαρέσκεια ογκώνεται, - (πάλι κάτι μου θυμίζει ) - το Παλάτι θεωρεί βολικό εξιλαστήριο θύμα τον Τρικούπη και ευνοεί όχι και τόσο διακριτικά την αντιπολίτευση· μάλιστα, σε ένα συλλαλητήριο, ο διάδοχος Κωνσταντίνος έφιππος καλεί την αστυνομία να ανοίξει δρόμο στους διαδηλωτές! Βλέπετε δεν υπήρχαν τηλεοπτικές εκπομπές τότε να 'ρυθμίσουν' τις εξελίξεις...Τελικά στις εκλογές του Απριλίου 1895 ο Δηλιγιάννης πετυχαίνει θρίαμβο και ο Τρικούπης παθαίνει πανωλεθρία, αφού ηττάται ακόμα και στην δική του εκλογική περιφέρεια, το Μεσολόγγι, από τον δευτεροκλασάτο πολιτευτή Κ. Γουλιμή (ήττα την οποία λέγεται ότι σχολίασε με τη φράση 'Ανθ’ ημών' ο κ. Γουλιμής). Λίγο αργότερα αποχωρεί από την πολιτική και αναχωρεί απογοητευμένος για το εξωτερικό· ένα χρόνο αργότερα θα πεθάνει στις Κάννες. ΄Αδοξο τέλος για μια τέτοια πολιτική φυσιογνωμία.

Ο θριαμβευτής των εκλογών του 1895 Δηλιγιάννης θα οδηγήσει τη χώρα στον καταστροφικό πόλεμο του 1897 αλλά ο ίδιος θα αντέξει την πολιτική ήττα· θα γίνει άλλες δυο φορές πρωθυπουργός στις αρχές του 20ού αιώνα για να βρει το θάνατο στα σκαλιά της Βουλής από το χέρι ενός επαγγελματία χαρτοπαίχτη που τον δολοφόνησε επειδή η κυβέρνηση είχε κλείσει τις χαρτοπαιχτικές λέσχες !!! (ωχριά η υπόθεση Siemens μπροστά τους ... τι τέλος κι αυτό!!!)

η συνέχεια με άρωμα από το παρελθόν προσεχώς ...

(τα ιστορικά στοιχεία είναι από http://www.sarantakos.com/liter/hpio.html )

Ο Δεκάλογος των Λαμόγιων (ή όπως τονίζεται η γενική αυτής της λέξης)

Φίλοι/ες,

Διανύουμε μέρες εκλογών και πολιτικές σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου. Γνωρίζετε –φαντάζομαι- ένα τραγούδι που λέει: «οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η αγάπη μένει» , έτσι δεν είναι? Με μια μικρή διόρθωση, το τραγούδι αυτό λέει μεγάλη σοφία: Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα το λαμόγιο μένει. Μα τι φαινόμενο αυτά τα λαμόγια, φίλοι/ες? Πώς γίνεται ό,τι και να ψηφίσουμε, αυτά να κυβερνούν στο τέλος? Πώς τα καταφέρνουν να επιβιώνουν, να είναι πάντα μέσα στα πράγματα, να κερδίζουν και να μην χάνουν? Πραγματικά, φαινόμενο άξιο απορίας!

Κατέληξα ότι τα λαμόγια έχουν το δεκάλογό τους, ο οποίος συνοψίζεται ως εξής:

1. Να είσαι πάντα politically correct: κοινώς στους τύπους άψογος/η, αδιαφορώντας τελείως για την ουσία.

2. Να έχεις ξεκάθαρη πολιτική άποψη, γνωστοποιημένη σε όλους κι αυτή είναι: είμαι με τον νικητή, τον έχοντα την εξουσία (και κυρίως το χρήμα).

3. Να έχεις ελάχιστα τυπικά προσόντα και ελλιπή εξειδίκευση σε κάποιο γνωστικό αντικείμενο: έτσι γλιτώνεις τις ευθύνες και τις συνέπειες των μαντζολιών που κάνεις.

4. Να χρωστάς ΟΤΕ, ΔΕΗ, κοινόχρηστα κλπ και να τα πληρώνεις με διακανονισμούς που μειώνουν το χρέος (και το λαμόγιο θέλει την εκπαίδευση του). Να μετακομίζεις πριν την εξόφληση των χρεών αυτών.

5. Να μιλάς σε παρέες χρησιμοποιώντας πολλά επίθετα: πχ. χθες ήμουν στην παραλία με τον τάδε, ξέρετε το γαμπρό του τάδε και θείο του τάδε. Η φράση πρέπει οπωσδήποτε να καταλήγει σε όνομα κάποιου πολιτικού, ιατρού, βιομηχάνου, δημόσιου προσώπου και γενικά ανθρώπου με επάγγελμα υψηλού κύρους.

6. Να έχεις εργαστεί σε: ασφαλιστική εταιρία, μεσιτικό γραφείο, εταιρείες διαχείρισης προγραμμάτων, εταιρίες συμβούλων επιχειρήσεων και να αλλάζεις δουλειά και επαγγελματική στέγη (ή ακόμη και επάγγελμα) κάθε 2-3 χρόνια. Εντέλει, στα 5 χρόνια, για να βρει κάποιος την επαγγελματική σου στέγη και το τηλέφωνό σου να χρειάζεται ντέτεκτιβ.

7. Να φοράς ακριβά ρούχα, να έχεις κάποιο είδος ακριβού χόμπι και γρήγορο «τσίλικο» αυτοκίνητο. Στην ερώτηση: «Τι δουλειά κάνεις»; , η απάντηση να ξεκινά με το «Ε!!Κοίτα!! Βασικά......».

8. Να έχεις υπερ-φορτωμένη πιστωτική κάρτα, υποθήκη σπιτιού, χρέη σε τράπεζες και γενικά δημόσιους φορείς. Να καταλήγεις σε πώληση σπιτιών και οικοπέδων της πατρικής περιουσίας και να έχεις υπολογίσει, από χρόνια πριν, τους τόκους των χρημάτων που θα κερδίσεις από τράπεζες.

9. Να ξέρεις να φωνάζεις, να τρομοκρατείς κόσμο και να ιντριγκάρεις σε κύκλους -το πολύ- τριών ατόμων, εναντίον ενός : ο συνδυασμός των τριών ατόμων δεν είναι δεσμευτικός, ο ένας αύριο-μεθαύριο μπορεί να μπει στον κύκλο των τριών.

10. Βασική αξία: το συμφέρον και το βόλεμα είναι πάνω από όλα και ορίζει σχέσεις, φιλίες, πράξεις, ηθική... μην τυχόν κάνεις κάτι ηθικό, εναντίον στη βολή σου και το συμφέρον!! Είσαι εκτεθειμένος και δείχνεις αδυναμία.

Ο δεκάλογος μπορεί να αξιοποιηθεί και ως διαγνωστικό ερωτηματολόγιο: αν έχεις 5 και πάνω από τα παραπάνω χαρακτηριστικά, πιθανόν να είσαι λαμόγιο και να μην το γνωρίζεις καν! Με λίγη εκπαίδευση, πολύ φιγούρα και πολλά έξοδα από αλλουνού τσέπη θα καταφέρεις να τελειοποιηθείς.

Μην χαρείς όμως αν είσαι απλά κάτι από τα παραπάνω και πεις : τι καλά!! Μπορώ να γίνω λαμόγιο!! Να σου θυμίσω ότι κάθε άξιο λαμόγιο έχει κοντά του τουλάχιστον δύο κατά φαντασίαν λαμόγια, τα οποία θα πληρώσουν και τη νύφη στο τέλος. Η τεχνική εύρεσης των κατά φαντασίαν λαμόγιων από τα πραγματικά λαμόγια είναι απλή: επιλέγουν άτομα με πολλά τυπικά προσόντα, κουρασμένα, απογοητευμένα και πιθανόν αδικημένα από την επαγγελματική τους πορεία, που περνάνε μια κρίση ηθικών αξιών και ψιλοκατάθλιψης, τα χώνουν σε πολλή δουλειά (ώστε να μην προλαβαίνουν να αναρωτηθούν) και χωρίς να το καταλάβουν τα έχουν πασάρει όλες τις ευθύνες χωρίς καμία αποζημίωση ή κέρδος για αυτά.

Μη στεναχωριέσαι αν πέρασες φάση "Θέλω κι εγώ να γίνω λαμόγιο". Στις μέρες μας, η φάση αυτή είναι αναπόφευκτη, κάτι σα δύσκολη εφηβεία: αποτελεί απαραίτητη εξελικτική φάση ήθους, η οποία διαρκεί το πολύ 5 χρόνια. Ακόμη κι αν η φάση αυτή γίνεται παθολογική, λόγω εξωτερικών συνθηκών όπως ανεργία, υπερ-επένδυση σε άθλιες δουλειές, βίαιη διακοπή επαγγελματικής ανέλιξης, σωματικής, ψυχολογικής και ηθικής υπερκόπωσης, υπάρχουν αισιόδοξα στοιχεία: πολλές περιπτώσεις κατά φαντασίαν λαμογιών βιώσανε αυτή τη φάση σαν ψυχική ασθένεια και επανήλθανε –δόξα τω θεώ- στην αρχική τους φυσιολογική κατάσταση: όλοι/ες έχουν χάσει υλικά και ψυχικά αγαθά, αλλά εκτιμούν και δοξολογούν την ομορφιά της απλής ζωής, χωρίς ίντριγκες και δολοπλοκίες. Και όλοι/ες αυτοί/ες λένε: Το Λαμόγιο γεννιέται αγάπη μου!!! Δε γίνεται!!!!

Σίγουρα, κάτι παραπάνω ξέρουν!!!!

Άκουσα πως έχουμε εκλογές

Η τράπεζα της ευτυχίας Εσθονία: πολίτες ανταλλάσσουν αγαθά και υπηρεσίες αντί για χρήματα TΗΕ ΤΙΜΕS , Της Αnjana Αhuja ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 9 Απριλίου 2009 (αποσπάσματα από την ιστοσελίδα http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4511267&ct=2)

H τράπεζα αυτή είναι διαφορετική: Δεν προκαλεί οργή με τις αμφιλεγόμενες τακτικές της, προσφέρει μόνο ευτυχία. Έτσι ονομάζεται άλλωστε, Τράπεζα της Ευτυχίας.

Oι καιροί είναι δύσκολοι παντού, και η Εσθονία δεν αποτελεί εξαίρεση. Από 4% που ήταν η ανεργία στις αρχές του 2008, έχει ξεπεράσει το 7%. Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά από πριν: το 2007, η χώρα είχε έρθει τελευταία μεταξύ 30 ευρωπαϊκών χωρών με βάση τον «δείκτη ευτυχίας» και λαμβανομένων υπ΄ όψιν διαφόρων παραγόντων, από το αποτύπωμα διοξειδίου του άνθρακα μέχρι το προσδόκιμο ζωής και τον φόβο της εγκληματικότητας. Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση απλώς ήρθε να κάνει τα πράγματα χειρότερα. Όμως δεν είναι όλα τα σημεία των καιρών αρνητικά.

Στις 3 Μαΐου του 2008, 50.000 Εσθονοί, το 3% του πληθυσμού, οπλίστηκαν με φτυάρια, γάντια και πλαστικές σακούλες και βγήκαν για μία «εθνική ανοιξιάτικη καθαριότητα». Ο εμπνευστής της ιδέας, ένας 42χρονος επιχειρηματίας του Ίντερνετ ονόματι Ράινερ Νόλβακ, δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του: μια επιχείρηση που θα μπορούσε να κρατήσει χρόνια και να κοστίσει εκατομμύρια, χρειάστηκε μόλις μία μέρα και κόστισε ελάχιστα. Ο Νόλβακ έγινε εκατομμυριούχος πουλώντας τις διαδικτυακές του εταιρείες πριν κλείσει τα 40, και αγόρασε ένα σπίτι στη Φλόριντα πιστεύοντας πως αυτό θα τον έκανε ευτυχισμένο. Λίγους μήνες αργότερα, συνειδητοποίησε πως ήταν «η μεγαλύτερη βλακεία της ζωής του». Εκείνη τη μέρα, ωστόσο, τον περασμένο Μάιο, είδε γύρω του πολλούς ευτυχισμένους ανθρώπους. «Αυτό με έκανε να σκεφτώ - έτσι γίνονταν οι δουλειές πριν από 100 χρόνια. Ήταν κάτι δημιουργικό, μας προσέφερε ένα αίσθημα συλλογικότητας».

Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα της Τράπεζας της Ευτυχίας. Η πρώτη της επίσημη συναλλαγή πραγματοποιήθηκε πρόσφατα σε ένα διαμέρισμα του Ταλίν: ήταν ένα... κούρεμα. Προσφορά μιας νεαρής κομμώτριας, προς έναν μεσήλικο μάνατζερ εταιρείας πληροφορικής. Για πληρωμή πήρε ένα χαρτονόμισμα, δήλ ένα κομμάτιο χαρτί, όπου αναγραφόταν η ημερομηνία και το είδος της υπηρεσίας που προσέφερε. Κάποιος άλλος «πελάτης» της τράπεζας θα βρεθεί να κάνει κάτι χρήσιμο για αυτήν- και αυτή θα είναι η ανταμοιβή της. Διότι όπως ίσως θα καταλάβατε, η Τράπεζα της Ευτυχίας είναι μια εικονική τράπεζα, μια διαδικτυακή πύλη ουσιαστικά, που συναλλάσσεται μόνο σε καλές πράξεις. Εγγράφεσαι, φτιάχνεις έναν κατάλογο με όλα όσα μπορείς να κάνεις για τους άλλους (π.χ. να τους πας βόλτα τον σκύλο ή να τους επιδιορθώσεις το αυτοκίνητο) και όσα θα ήθελες να σου κάνουν (π.χ. καθάρισμα σπιτιού, ιδιαίτερα σε κάποιο μάθημα).

Όπως λέει η 26χρονη Τίινα Ουρμ, η οποία είναι ό,τι πιο κοντινό σε μάνατζερ έχει αυτή η τράπεζα, «θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο όπου οι άνθρωποι δεν θα πληρώνουν γι΄ αυτό που χρειάζονται, θα το παίρνουν ο ένας από τον άλλον. Είναι ένας τρόπος να μπορέσουν οι πολίτες, ιδιαίτερα όσοι έχουν χάσει τις δουλειές τους, να συνεχίσουν να κάνουν ό,τι έκαναν - και να έρθουν κοντά». Τι λένε όμως οι ίδιοι οι πολίτες; Όλοι οι νέοι τους οποίους σταμάτησα στον δρόμο- οι πιο μεγάλοι δύσκολα μιλούν αγγλικά- ενθουσιάστηκαν με την ιδέα. Η απάντηση της Έβελιν, μιας 18χρονης φοιτήτριας, ήταν χαρακτηριστική: «Επιτέλους, δεν χρειάζεται να βασίζονται όλα στο χρήμα».

ΟΙ «ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΧΡΟΝΟΥ», σαν αυτή που ξεκινάει τώρα στην Εσθονία, έχουν τις ρίζες τους στις ΗΠΑ, στις αρχές της δεκαετίας του 1980: εμπνευστής τους ήταν ο δρ Έντγκαρ Καν, ο οποίος θεωρούσε πως η οικονομία της αγοράς δεν μπορεί να φέρει εις πέρας «το πραγματικό έργο της κοινωνίας, που είναι να νοιάζεσαι, να αγαπάς, να είσαι πολίτης, γείτονας και άνθρωπος».

ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ, οι τράπεζες χρόνου και γενικότερα τα σχήματα αντιπραγματισμού (έτσι ονομάζεται η άμεση ανταλλαγή μεταξύ ανθρώπων των προϊόντων και των υπηρεσιών που χρειάζονται χωρίς τη μεσολάβηση χρήματος) έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση την εποχή των σκληρών μέτρων της Θάτσερ και είναι γνωστά ως LΕΤS (Τοπικά Ανταλλακτικά Εμπορικά Συστήματα) - σήμερα λειτουργούν στη χώρα περισσότερα από 300.

ΕΝΕΡΓΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ χρόνου υπάρχουν σήμερα σε 26 χώρες.

Στην Ελλάδα, τράπεζα χρόνου λειτουργεί από το 2005, με πρωτοβουλία του Δικτύου Γυναικών Ευρώπης. Πρόκειται για ένα δίκτυο ανταλλαγής υπηρεσιών που υποστηρίζεται από το δικό του εσωτερικό «νόμισμα-χρόνο» ή «νόμισμα-εργασία». Για παράδειγμα, ένας γιατρός ή δικηγόρος που προσφέρει μία ώρα επαγγελματικών υπηρεσιών, δικαιούται μία ώρα άλλων υπηρεσιών, όπως βάψιμο, μαγείρεμα, φύλαξη ηλικιωμένου... Για πληροφορίες, τηλεφωνήστε στο 210-9700.814 ή επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.enow.gr. (δυστυχώς η ιστοσελίδα δεν λειτουργεί, τουλάχιστον πριν λίγο όταν την δοκίμασα).

Πάντως βρίσκω καταπληκτική την ιδέα αυτή, με αντάλλαγμα ή και χωρίς! Ας είμαστε περισσότερο άνθρωποι παρά κερδοσκόποι. Σίγουρα κερδίζουμε πολύ περισσότερα έτσι!