Εγώ ήμουν η Jill ...

Μια ιδιαίτερη μέρα χθες για τις παιδικές και εφηβικές μου αναμνήσεις. Έφυγαν δυο από τους αγαπημένους μου ήρωες των χρόνων εκείνων. Όταν σκεφτόμουν να κάνω αυτή την ανάρτηση είχα ακούσει μόνο για τη Farrah Fawcett. Μετά ήρθε και η είδηση για τον Michael Jackson και με καταρράκωσε. Και αυτό το εννοώ - μη το θεωρήσετε υπερβολή. Να σας εξηγήσω , μάλλον να μοιραστώ αυτό το γκρέμισμα που ένιωσα .

Άκουγα τα τραγούδια του Michael.

Tα χορεύαμε στις ντίσκο την δεκαετία του 80. Τα βίντεοκλιπ Thriller και Billie Jean , τα έβλεπα και τα ξαναέβλεπα, θαύμαζα τον τρόπο που χόρευε , το μοναδικό moonwalking . Τα αγόρια προσπαθούσαν να τον μιμηθούν και να χορέψουν έτσι, να ντυθούν σαν αυτόν με τα εφαρμοστά παντελόνια.

Ήταν ένας θρύλος , ήταν μια φωνή που ξεχώριζε , ήταν ιδιαίτερος και ιδιόρρυθμος Δε θέλω να ασχοληθώ με όσα έκανε μετά . Θα μείνει για μένα ως ο σταρ , το αγόρι του Thriller .

Οι εμμονές του τον οδήγησαν στο θάνατο. Θα είναι ζωντανός να χορεύει στις ντίσκο του 80 μαζί με την παρέα μου.

Και πάμε στην άλλη παιδική μου ανάμνηση :

Οι Άγγελοι του Τσάρλι

Το σήριαλ που δεν έχανα ποτέ.

Προβάλλονταν λίγο αργά το βράδυ και πάντα φρόντιζα να δείχνω καλή διαγωγή εκείνη τη μέρα ώστε να μ' αφήσει ο μπαμπάς μου να το δω. Το λάτρευα. Τόσο πολύ που στο σχολείο με τις φίλες μου το παίζαμε στα διαλείμματα. Στην Πέμπτη και Έκτη τάξη, είχαμε οι τρεις της παρέας γίνει οι Άγγελοι του Τσάρλι. Εγώ ήμουν η Jill. Και τρέχαμε να πιάσουμε τους κακούς , και περπατούσαμε μιμούμενες τον αέρα τους και παίρναμε τις πόζες τους - μέχρι και Charlie είχαμε , ένα αγοράκι που έτρεχε από πίσω μας .

H Farrah Fawcett ήταν η μεγάλη μου αδυναμία. Τα μαλλιά της , το χαμόγελό της , η αύρα που άφηνε ήταν μοναδικά. Πίσω από την πόρτα του δωματίου μου , εκεί που κολλούσα τις αφίσες , είχε περίοπτη θέση. Στο album που έβαζα φωτογραφίες , είχα σελίδες ολόκληρες με φωτογραφίες της που έκοβα από την Κατερίνα και τη Μανίνα ...Αχ, αχ τις έχω ακόμα κάπου. Μέχρι και σήμερα παρακολουθούσα την πορεία της , τον γενναίο τρόπο που αντιμετωπισε την ασθένεια της. Ήταν μια σταρ, έλαμπε μέχρι τέλος. Η Jill , η ξανθιά άγγελος , θα τρέχει εκεί στους διαδρόμους του δημοτικού σχολείου, να κυνηγάει τους κακοποιούς και να αφοπλίζει με το χαμόγελό της.

Ουφ βαρύ ήταν όλο αυτό το γκρέμισμα . Ήταν δικοί μου άνθρωποι , ήταν οι παιδικοί μου και εφηβικοί μου ήρωες. Θέλω να κλάψω. Αντίο...