Άσπροι, μαύροι, κίτρινοι, μια Βαβέλ πολιτισμών, γλωσσών και εθίμων.
Ζούμε σε ένα περιβάλλον multicultural και ethnic ...και προσπαθούμε να προσαρμοζόμαστε διαρκώς στις νέες και διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες .
Η αλήθεια είναι ότι Ελληνικά δεν πολυ- ακούμε τελευταία...
μου φαίνεται κάποιες στιγμές ότι και τα μωρά που κλαίνε, χρησιμοποιούν άλλη γλώσσα.
Αυτή η πολυγλωσσία βέβαια, ίσως και από επαγγελματική διαστροφή, ανέκαθεν με γοήτευε. Το διασκεδάζω να ακούω ρώσικη ντίσκο- ποπ τα απογεύματα, και γκόσπελ της Ευαγγελικής Εκκλησίας των Αφρικανών, τα Σαββατοκύριακα. Τα ακούσματα των αλλοδαπών γειτόνων, ανακατεύονται τόσο αλλόκοτα και προκλητικά παράδοξα, που ώρες ώρες αγγίζει η κατάσταση τα όρια του σουρεαλισμού.
Το πιο σουρεαλιστικό βέβαια μου συμβαίνει τις τελευταίες μέρες .
Τα πρωινά ξυπνάω με ινδική μουσική και αισθάνομαι να παρελαύνει το Bollywood στο υπνοδωμάτιό μου : Από Ινδές χορεύτριες και ασπροντυμένους Ινδούς , μέχρι μελαμψά ξυπόλυτα παιδάκια .... και γω κάπου εκεί ανάμεσα τους να αναρωτιέμαι αν ξύπνησα στη Βομβάη ή στο Νέο Δελχί ... η απλά στην multicultural κρεβατοκάμαρά μου ...
Όπως και να το δει κανείς , έχει μια εξωτική αύρα το ξύπνημα στο Bollywood ....
