δυσκολίες είπατε;

Δυσκολεύεστε ... το ξέρω . δύσκολοι καιροί για όνειρα, με το μέλλον να μοιάζει ζοφερό και απειλητικό και το παρόν να επιβεβαιώνει κάθε μέρα ότι η προηγούμενη ήταν λίγο καλύτερη και επομένως η αυριανή θα είναι λίγο ή πολύ χειρότερη. Απλή λογική θα μου πείτε ... βαδίζουμε στην καταστροφή και οι λίγο πιο αισιόδοξοι αναζητούν φως στο βάθος του τούνελ , ενώ οι υπόλοιποι προχωρούν αγκομαχώντας ... Όνειρα και σχέδια μοιάζουν όντως τη σημερινή εποχή τρελά.

Αντίθετα, ο καθένας μας αναρωτιέται τι θα του ξημερώσει.. από το αν θα απολυθεί, μέχρι το αν θα έχει μεγαλύτερη μείωση στο μισθό του. Από το που θα βρει να πληρώσει λογαριασμούς μέχρι το πως θα αγοράσει τα χριστουγεννιάτικα δωράκια στα παιδιά του. Και τι να πεις στα παιδιά ;

τι είναι κρίση ;

τι να πεις στο 6 χρονο που φοράει σκισμένα ρούχα στο σχολείο και δεν του έχουν αγοράσει ακόμα μπογιές και μαρκαδόρους ...

τι να πεις στον άνεργο γονιό που δε μπορεί να προσφέρει όσα θα ήθελε στο παιδί του ; πόσα μπορείς να κάνεις εσύ με τον μικρούλη διαρκώς συρρικνούμενο μισθό σου για τα δικά σου παιδιά και για τα παιδιά που θα μπορούσαν να είναι δικά σου; και αν βλέπεις τη ζωή σου να έρχεται τούμπα - πως το διαχειρίζεσαι ( που λέει και ένας καλός φίλος) , που βρίσκεις την ψυχραιμία και πως δίνεις και κουράγιο στους άλλους ;

και καθώς όσα είχες δεδομένα καταρρέουν το ένα μετά το άλλο ... εσύ μένεις ...

αλλά μένεις σε τί κόσμο ; διαλυμένο ; με τι προοπτικές ; και κυρίως με τι όνειρα;

και τι είναι μια ζωή χωρίς όνειρα παρά απλά γεράματα, όπως σοφά γράφει η Κ. Δημουλά. και θα μου πείτε ...τι μας τα λες τώρα αυτά .. ε κάπου να τα πω ήθελα και γω .

και επειδή μερικοί νομίζουν ότι έχουν φτάσει στο όριο του εαυτού τους και των δυνάμεών τους, δείτε το βιντεάκι που ακολουθεί γιατί έρχονται ακόμα πιο δύσκολες μέρες ...

και αρχίστε την εξάσκηση για ακόμη βαρύτερα φορτία

Hard Labour, Guy Stacking 20 Bricks on His Head - For more funny videos, click here

μαύρο δαγκωτό

"μαύρο δαγκωτό στον Μαυρογιαλούρο"

-πάντα επίκαιρη αυτή η ταινία .

" θα τους μαυρίσω όλους στις εκλογές "

εκφράσεις αγανάκτησης που ακούσαμε κατά κόρον και ακούμε εσχάτως από όλους και όλες τους απογοητευμένους από την πολιτική και τους πολιτικούς.

Είμαι σίγουρη ότι ελάχιστοι γνωρίζουμε την προέλευση αυτών των εκφράσεων.

Τί είναι το μαύρο δαγκωτό και πώς προέκυψε; και γιατί λέμε θα τους μαυρίσω ;

έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία ;

Αν μπορούσαμε νομίζω θα παίρναμε λίγο φούμο ή καρβουνόσκονη και θα τους μαυρίζαμε κανονικά , έναν έναν . Να το φχαριστηθούμε κιόλας , να γελάσουμε και λίγο , να πάρουμε μια μορφή εκδίκησης πέστε , ικανοποίησης πέστε... δεν ξέρω τί ακριβώς αλλά μια χαρά από το μπαρούτιασμα θα την παίρναμε. Αυτό δε γίνεται στην κυριολεξία αλλά τί είναι τελικά το περιβόητο μαύρισμα στις εκλογές ;

Πάμε μια βόλτα στα παλιά να μάθουμε ...

Διαβάζοντας και πάλι (αμήν πάλι....) για τη διπλωματική - καλά μέχρι να τελειώσω θα υποφέρετε μαζί μου -but that's what friends are for after all - , έμαθα ότι παλιά, στις εκλογές δεν υπήρχαν ψηφοδέλτια. Ο λόγος προφανής αλλά και τόσο μακρινός για μας : οι περισσότεροι ήταν αναλφάβητοι οπότε το ψηφοδέλτιο πως θα το διάβαζαν ; (δεν υπήρχαν και τα γνωστά σηματάκια - ήλιοι , δάδες κτλ να διευκολυνθούν οι άνθρωποι και όπως καταλάβαινετε δύσκολα τα πράγματα με τα ψηφοδέλτια.)

Ετσι, για πρακτικούς λόγους, από το 1844 και για ογδόντα χρόνια περίπου οι Έλληνες ψηφοφόροι δεν χρησιμοποιούσαν ψηφοδέλτια, για να ψηφίσουν τους κυβερνήτες τους, αλλά «σφαιρίδια», δηλ. μικρές σφαίρες από μολύβι. Η διαδικασία ήταν διαφορετική : Σε κάθε υποψήφιο αντιστοιχούσε μία κάλπη χωρισμένη στα δύο και ο ψηφοφόρος καλούνταν να ρίξει το σφαιρίδιο ανάλογα με την προτίμησή του, στη δεξιά πλευρά της ψηφοδόχου, που εξωτερικά ήταν βαμμένη λευκή, ή στην αριστερή, που εξωτερικά ήταν βαμμένη μαύρη. Αν το σφαιρίδιο έπεφτε στη δεξιά πλευρά, η ψήφος ήταν θετική, αν έπεφτε στην αριστερή, η ψήφος ήταν αρνητική.

Καταλάβατε; η κάλπη του κάθε υποψηφίου ήταν εσωτερικά άσπρη ή μαύρη δηλαδή.

Με τον τρόπο αυτόν οι εκλογείς μπορούσαν να ικανοποιήσουν όλες τις πλευρές, αφού είχαν τη δυνατότητα να «ασπρίσουν» όλους τους υποψηφίους όλων των κομμάτων. (κάτι μου θυμίζει αυτό εμένα- πώς βγαίνουν όλοι σήμερα ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα και χαμογελαστοί; ε τότε γινόταν και κανονικά) Φανταστήτε να ψηφίζεις με θετική λευκή ψήφο και τα δυο μεγάλα κόμματα ας πούμε, ρίχνοντας το σφαιρίδιο στη δεξιά λευκή πλευρά της αντίστοιχης φηφοδόχου.Έτσι τα έχεις καλά και με όλους ...και περιμένεις το ρουσφέτι σου και από τους δυο χωρίς να έχεις second thoughts.

Βέβαια, υπήρχε και η άλλη επιλογή : η δυνατότητα να τους «μαυρίσουν». Οι παροιμιώδεις εκφράσεις «έφαγε μαύρο» και «τον μαύρισα» σχετίζονται με τη χρήση των σφαιριδίων κατά τη διαδικασία της ψηφοφορίας.

Συχνά ήταν τέτοιος ο φανατισμός, που πολλοί ψηφοφόροι - που προφανώς είχαν λόγους να «φαίνεται» η ψήφος τους - το «έριχναν δαγκωτό», δηλ. δάγκωναν το σφαιρίδιο δυνατά πριν το ρίξουν στην κάλπη. Έτσι έκαναν κατά κάποιο τρόπο την ψήφο τους φανερή.

Την εποχή εκείνη οι γυναίκες φυσικά δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογές και το μόνο πράγμα που έκαναν ήταν να είναι 'σφαιροδόχοι' - !!!! δηλαδή να δίνουν τα σφαιρίδια στους ψηφοφόρους. ....Ήταν με άλλα λόγια οι γλάστρες της διαδικασίας.

Αν και το Σύνταγμα του 1911 κατάργησε τα σφαιρίδια, αυτά χρησιμοποιήθηκαν και στις εκλογές του Μαρτίου 1912, ενώ διατηρήθηκαν έως και τις βουλευτικές εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920. Τα χάρτινα ψηφοδέλτια χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά το 1912 στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές. Με χάρτινο ψηφοδέλτιο έγιναν το 1920 οι εκλογές στη Θράκη και στο μέτωπο της Μικράς Ασίας.

Παλιότερα τα ψηφοδέλτια δεν τα τύπωνε το κράτος αλλά οι ίδιοι οι υποψήφιοι ή τα κόμματα: έγραφαν καθαρά το όνομά τους σε τυποποιημένα κομμάτια χαρτιού, τα οποία παρέδιδαν στα εκλογικά τμήματα. Τώρα αν ψηφίζαμε και μεις με σφαιρίδια σήμερα, μαύρο δαγκωτό θα ρίχναμε κυριολεκτικά.

φιλιά

_________________________

Οι φωτογραφίες : 1η : Αντιτρικουπική γελοιογραφία από περιοδικό του 1885. (φωτ. Γεννάδειος Βιβλιοθήκη) 2η : Προεκλογικό προπαγανδιστικό έντυπο των αναμετρήσεων Δεληγιάννη - Τρικούπη. Γύρω από τον Τρικούπη (αριστερά) περιγράφονται τα επιτεύγματα της κυβέρνησής του το 1889 και συγκρίνονται με τις Δεληγιαννικές αυξήσεις στο κόστος ζωής το 1890. Δείτε πίσω από τη μορφή του Δεληγιάννη την σκιά της ανοιχτής παλάμης!!! Βέβαια η χρεοκοπία λίγο αργότερα ανέκοψε κάθε διάθεση για αστεϊσμούς . (φωτ. Συλλογή Κων. Θεοτόκη)

• από το http://www.matia.gr/7/78/7806/7806_1_06.html

• τα ιστορικά στοιχεία είναι από το http://edrana.blogspot.com/2006_10_01_archive.html

υ.γ. η ανάρτηση 'προβάλλεται σε επανάληψη' καθότι είναι άκρως επίκαιρη

Μεγαλώνεις επικίνδυνα όταν…

• Όταν τα exit poll προκαλούν ένα excitement παρόμοιο, με αυτό της Eurovision και των αγώνων της Εθνικής Ελλάδας.

• Όταν παρακολουθείς με ενδιαφέρον ειδήσεις, σχετικές με το ασφαλιστικό.

• Όταν τα φορολογικά μέτρα σου προκαλούν τεράστιο (μα τεράστιο!!) θυμό.

• Όταν βγαίνεις, πρώτο ραντεβού και συνειδητοποιείς ότι το να περιγράψεις την προσωπική σου ιστορία απαιτεί -πιθανά- την υπόλοιπη ζωή σου.

• Όταν, σε αυτό το πρώτο ραντεβού, εντέλει, έχεις χαθεί τόσο στη νοσταλγία για τα παλιά που δεν έχεις πάρει χαμπάρι ότι ο/η άλλος/η έχει ήδη «φύγει».

• Όταν, αναγκάζεσαι να αλλάξεις χρονικές σειρές και στοιχεία των παρελθοντικών ιστοριών για να βγάζουν ένα σαφές νόημα.

• Όταν ακούς ιατρικές περιπέτειες φιλών που έχεις να δεις καιρό.

• Όταν λες, με τη σειρά σου, τις δικές σου ιατρικές περιπέτειες (ακόμη κι αν δεν είναι σοβαρές).

• Όταν παύεις να παθιάζεσαι.

• Όταν συναντάς σε εξόδους σου, παιδιά των φίλων σου ή φίλους των παιδιών σου.

• Όταν όλα τα ρούχα σου είναι σχεδόν τα ίδια ή εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους.

• Όταν πας στην πόλη που γεννήθηκες και χάνεσαι στους δρόμους της.

• Όταν δε σου κάνει κέφι να φας βαριά το βράδυ.

• Όταν ο/η σύντροφός σου σε κοιτά με βαριεστημένο βλέμμα.

• Όταν φαντάζεσαι ότι η δική σου νιότη έδωσε κάτι παραπάνω από τις «νιότες» των άλλων γενεών.

• Όταν θεωρείς ότι ο έρωτας είναι-στη βάση του- πνευματικό θέμα.

• Όταν οι αναμνήσεις της παρέας σου συνδέονται με ιστορικά ή κοινωνικά γεγονότα.

• Όταν πιάνεις τον εαυτό σου να κατανοεί –με συμπάθεια-τις αναπολήσεις γέρων.

• Όταν το βλέμμα σου παύει να μιλά.
• Όταν γίνεσαι απόλυτος/η στις απόψεις σου.