η ζωή μου μια βόλτα

είμαι ταξιδιάρικο πουλί εγώ.

Μπορεί να φταίει το ζώδιο - κλασσική περίπτωση τοξότη και με ωροσκόπο επίσης τοξότη, οπότε καταλαβαίνετε τι εννοώ. Βέβαια δε τα πολυπιστέυω αυτά, αλλά κάποια στοιχεία ταιριάζουν μάλλον.

Από την άλλη μπορεί να φταίνε και τα γονίδια που κληρονόμησα από την συνονόματη ηπειρώτισσα γιαγιά μου, η οποία είχε κάνει τη διαδρομή Κόνιτσα - Θεσσαλονίκη κάτι σαν Αριστοτέλους - Βαρδάρι. Η φοβερή γιαγιά που λέτε, δε λογάριαζε τίποτα, ταξίδευε μόνη της, άλλαζε λεωφορεία , ερχόταν για δυο μέρες, ξανάφευγε για το πανηγύρι, ξαναερχόταν για το γάμο του γιου του πρώτου ξαδέρφου, ξανάφευγε για το μνημόσυνο της θείας . Ακόμα και την καρδιακή προσβολή στα 85 της, πάνω σε λεωφορείο την έπαθε. Καλή της ώρα, αν με βλέπει σε κανένα συννεφάκι εκεί πάνω.

Έλεγα λοιπόν πόσο μ' αρέσει να πηγαίνω ... να πηγαίνω γενικώς. Να φεύγω.

και μιας που έφυγα και γύρισα, και μόλις άδειασα βαλίτσες - για λίγο μόνο, μέχρι να τις ξαναετοιμάσω- κάνω αποτίμηση του ταξιδιού μου.

το ταξίδι είναι

φίλοι αγαπημένοι που είδα μετά από καιρό,

τα χαμόγελα και η αγκαλιά τους,

το ταξίδι είναι

η αύρα του παρελθόντος και η μαγική διαδρομή μου μέσα από μονοπάτια της Ιστορίας,

μέσα από το αινιγματικό χαμόγελο των Καρυάτιδων,

τα περίτεχνα χτενίσματά τους,

και το απογευματινό αττικό φως που έπεφτε στα μάρμαρα,

το ταξίδι είναι

ο ενθουσιασμός στα μάτια του μικρού γιου μου όταν μπήκε στο αεροπλάνο,

και το θριαμβευτικό βλέμμα του μεγάλου γιου μου, όταν κέρδισε το βραβείο στο διαγωνισμό κιθάρας.

η ζωή μου μια βόλτα ...

μέχρι την επόμενη αναχώρηση,

ευχαριστώ όλους τους συνοδοιπόρους μου στα ταξίδια .

η Ελλάδα που αντιστέκεται

Ζήτω η Ελλάδα και κάθε τι μοναχικό στον κόσμο αυτό

Ελασσόνα, Λιβαδειά, Μελβούρνη, Μόναχο, Αλαμάνα και Γραβιά, Αμέρικα,

Βελεστίνο, Άγιοι Σαράντα, Εσκισεχίρ,

Κώστας, Κώστας, Μανώλης, Πέτρος, Γιάννης, Τάκης, πλατεία Ναυαρίνου, Διοικητηρίου και Εξαρχείων,

Αλέκος, Βασίλης, Άγγελος, Μπιζανίου κι Αναλήψεως,

Αγίας Τριάδος και 25ης Μαρτίου,

η Ελλάδα που αντιστέκεται,

η Ελλάδα που επιμένει κι όποιος δεν καταλαβαίνει,

δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.

___________________________________

για την Ελλάδα που αντιστέκεται ,

την Ελλάδα που επιμένει ,

για ό,τι σημαίνει η Ελλάδα για τον καθένα μας,

για τις γιορτές που παίρνουν υπόσταση

μέσα από τα δεκάχρονα τσολιαδάκια που τραγουδούν τον Εθνικό Ύμνο

στις σχολικές γιορτές, κι ας είναι από την Γεωργία, την Αλβανία, τη Ρωσσία,

για όσους με κάθε τρόπο αντιστέκονται και νιώθουν ελεύθεροι,

για όσους δραπετεύουν από οποιασδήποτε μορφής σκλαβιά .

Χρόνια Πολλά Έλληνες και Ελληνίδες .

τα ραντεβού τότε - οδηγός επιβίωσης με άρωμα από παρελθόν

πάμε πάλι στα παλιά ...

άλλωστε ξέρετε πια όσοι είστε τακτικοί από εδώ , την αγάπη μου για τα παλιά, για αλλοτινές εποχές που λέει και το τραγούδι . Την αφορμή μου έδωσαν αυτές οι φωτογραφίες από παλιό περιοδικό του 1938, που τυχαία ανακάλυψα στο διαδίκτυο . Δείτε λοιπόν φίλες μου και φίλοι γιατί έχει ενδιαφέρον νομίζω , ποιές ήταν οι συμβουλές προς τις γυναίκες για τα πρώτα ραντεβού.

να ντύνεστε πάντα στο boudoir σας (στα ιδιαίτερα δηλαδή) , και να είστε έτοιμες όταν φτάνει ο συνοδός σας .

Δεν είναι σωστό να περιμένει . Πάντα να τον υποδέχεστε με ένα χαμόγελο .

στους άνδρες δεν αρέσουν οι γυναίκες που δανείζονται τα μαντήλια τους και τα γεμίζουν με κραγιόν. Να μακιγιάρεστε πάντα όταν είστε μόνες και σε σας βλέπει ο συνοδός σας.

μην κάθεστε άκομψα - και μη δείχνετε ότι βαριέστε ακόμα κι αν όντως βαριέστε . να είστε σε εγρήγορση και ακόμα κιαν μασάτε τσίχλα , (που δεν ενδείκνυται) να το κάνετε αθόρυβα, με στόμα κλειστό.

οι απρόσεκτες γυναίκες δεν έχουν πέραση στους κυρίους .

μη μιλάτε ενώ χορεύετε - όταν ένας άνδρας χορεύει θέλει απλώ ς να χορεύει .

αποφύγετε τις οικειότητες , ειδικά σε δημόσιους χώρους . Οποιαδήποτε μορφή διαχυτικότητας δηλώνει κακό γούστο και τον φέρνει σε δύσκολη θέση . μη μιλάτε για ρούχα με έναν άνδρα.

Να ευχαριστείτε τον συνοδό σας, να τον κολακεύετε μιλώντας του για πράγματα που αυτός θέλει. μη γίνεστε υπερβολικά συναισθηματικές - κοινώς μη το ρίχνετε στο συναίσθημα για να τον αναγκάσετε να κάνει κάτι που δε θέλει. Στους άντρες δεν αρέσουν τα δάκρυα, ειδικά σε δημόσιους χώρους .

μην πίνετε πολύ. Ο συνοδός σας περιμένει από σας να είστε σοβαρές. το ποτό κάνει μερικές κοπέλες να δείχνουν έξυπνες , αλλά οι περισσότερες δείχνουν ηλίθιες. μην προκαλείτε υποψίες μιλώντας με άλλους άνδρες. Το πιθανότερο είναι να πέσετε ξερή από το πολύ αλκοόλ και ο συνοδός σας να μην εμφανιστεί ποτέ ξανά !!!

τι άλλαξε από τότε ; υπάρχουν σήμερα κώδικες και οδηγός επιβίωσης ; είναι σήμερα καλύτερα;

για ποιόν ; θα επανέλθω στο θέμα

Ελληνικός τελικός της Eurovision. Το ζήσαμε κι αυτό..

Φίλοι/ες, ξέρω ότι κάποιοι/ες από εσάς θα πείτε: "Άσε μας βρε Αγνή με τη Eurovision τώρα"!! και ίσως έχετε δίκιο... Γνωρίζετε όμως, όσοι/ες με ξέρετε από λίγο παλιότερα, ότι είμαι φανατική αυτού του Show, το περιμένω πώς και πώς κάθε χρόνο και ο τελικός -για μένα- είναι γιορτή.

Τυπική σε αυτή την ετήσια παράδοση, ήμουν στις επάλξεις στις 10 το βράδυ και περίμενα όλο λαχτάρα... Η απογοήτευση ήταν τεράστια! Τι ήταν τούτο??? Τα τραγούδια να κρίνεις, την παρουσίαση, το χορευτικό, τα τεχνικά λάθη με τα μικρόφωνα?? Πραγματικά, πολύ κακή διοργάνωση, πολύ κακή εκτέλεση, πολύ κακή ιδέα!

Σαφώς καταλαβαίνω την οικονομική κρίση, σαφώς καταλαβαίνω ότι σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο δεν μας παίρνει για λούσα και φανφάρες αλλά..... υπάρχει σαφής διαφορά στο λιτό, αξιοπρεπές, καλόγουστο και στο φτωχό, αναξιοπρεπές και κακόγουστο! Άλλο η Ελλάδα να βγει ως μια χώρα με οικονομικά ζόρια, κι άλλο ως ..φτωχός συγγενής.

Τα τραγούδια ήταν πολύ.... άσχημα, το Όπα του Αλκαίου που κέρδισε με πάει σε εποχές Ρακιντζή.. ...και να ρίξω και μια μπηχτή (ας βγάλω και λίγο ...κατινιά): θα πρέπει να θυμόμαστε ότι το ταλέντο δεν είναι στα γονίδια! Μια χαρά είναι και τα ναυτιλιακά! (Ο νοών νοείτο)...

Δε θα επεκταθώ σε τραγούδια όπως ο Κινέζος (κάνω τον Κινέζο και προσπαθώ να το ξεχάσω), εκείνο το Χαχαχα και Λαλαλα (τραγουδώ το τραγούδι των Στρουμφ, λαλαλαλαλα) και το άλλο με αγγλικούς στίχους (που το μυαλό μου ήδη ξέχασε, σαν επώδυνη εμπειρία). Το τραγούδι του Πυροβολάκη τα είχε ΌΛΑ μέσα, σε ένα πάντρεμα λατέρνας.. το τραγούδι του Καραδήμου ήταν λίγο καλύτερο, αλλά για το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Είναι κι άλλο ένα τραγούδι, που πραγματικά..δε θυμάμαι καθόλου!!! Τουλάχιστον, ας στέλναμε τον Καραδήμο, εκτός κλίματος μεν, αξιοπρεπές δε!

Διάβασα και σχόλια ξένων που παρακολούθησαν τον τελικό της Ελλάδας... αφήστε το καλύτερα!! Επιεικώς κάποιοι/ες λένε ότι περιμένανε περισσότερα από εμάς.. Κι αναρωτιέμαι: αυτό το γλυκό κοριτσάκι, η Αυγουστάκη, που χορεύει ωραία, που έχει καλή φωνή, που είναι όμορφη και φρέσκια, που αν την ντύναμε μόνο με ένα φτηνό σεντόνι πάλι όμορφη θα έβγαινε...γιατί αποκλείστηκε? Λόγω διαρροής???!!! Φίλοι/ες, μας περιμένει μια ακόμη κακή εκπροσώπηση της Ελλάδας σε ευρωπαϊκό επίπεδο.. δε μας έφταναν τα στατιστικά στοιχεία για το έλλειμμα, δε μας έφταναν τα οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα που ακούστηκαν παντού, δε μας έφτανε ο τίτλος "Ο παράδεισος των φοροφυγάδων"... τώρα θα ζήσουμε κι αυτό!

Θα μου πείτε.... έχουμε ζήσει και χειρότερα....

ακριβά τα χαμόγελα

είναι κάποιες μέρες που βγαίνεις από το σπίτι

και βλέπεις τη μιζέρια να μεγαλώνει ασφυκτικά,

τους ανθρώπους να σε κοιτάζουν απειλητικά και αγριεμένα,

ακούς ιαχές πολέμου στους γκρίζους διαδρόμους.

Τότε βιάζεσαι να επιστρέψεις στην ασφάλεια του σπιτιού σου.

Εκεί τουλάχιστον βλέπεις μόνο το πρόσωπο σου στον καθρέφτη.

θέλουμε ψωμί και τριαντάφυλλα

θέλουμε ψωμί και τριαντάφυλλα

Σήμερα, ίσως περισσότερο από άλλες φορές , το σύνθημα των γυναικών απεργών

του 1910 για ψωμί και τριαντάφυλλα

ψωμί- ανάγκη επιβίωσης

τριαντάφυλλα- καλύτερες συνθήκες ζωής ,

είναι επίκαιρο και καίριο.

Σε εποχή κρίσης, οι γυναίκες είναι τα πρώτα και τα μεγαλύτερα θύματα.

στην ανεργία, στην εργασιακή εκμετάλλευση.

Γυναίκες που εργάζονται ανασφάλιστες,

που φοβούνται να φανερώσουν ότι περιμένουν παιδί

από το φόβο μήπως απολυθούν.

Γυναίκες θύματα ενδοοικογειακής βίας,

θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης στον εργασιακό χώρο,

ανύπαντρες μητέρες ,

άνεργες ανειδίκευτες,

άνεργες πτυχιούχοι, εργαζόμενες που βλέπουν το μισθό τους να μειώνεται δραματικά .

Σε όλες αυτές, σε όλες εμάς

αφιερώνεται το τραγούδι

που είναι εμπνευσμένο από το ποίημα του

Τζέιμς Οπενχάιμ , και τραγουδήθηκε ως ύμνος στην απεργία των εργατριών.

Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός στην ομορφιά της μέρας

Χιλιάδες σκοτεινές κουζίνες, χιλιάδες μαύρες φάμπρικες

Γεμίζουν ξάφνου με του ήλιου τη λαμπράδα

Γιατί ο κόσμος μας ακούει να τραγουδάμε "ψωμί και τριαντάφυλλα, ψωμί και τριαντάφυλλα".

Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός είναι και για τους άνδρες ο αγώνας μας

Γιατί είναι των γυναικών παιδιά και τους γεννάμε πάλι,

Φτάνει πια ο παιδεμός σ' όλη μας τη ζωή,

Πεινάνε οι ψυχές και όχι το σώμα μόνο "Δώστε μας Ψωμί και Δώστε μας Τριαντάφυλλα"

για ψωμί και τριαντάφυλλα- για ισότητα και δικαιοσύνη

χρόνια μας πολλά φίλες μου

ΕΤΑΚ συνέχεια...

Θυμάστε καλοί/ές μου φίλοι/ες που σας έλεγα για το Ετακ που μου ήρθε, που είχε επιβεβαιώσει ότι αποτελώ ένα πολύ σημαντικό οικοπεδούχο της Θεσσαλονίκης? ( http://aristotlewomen.blogspot.com/2009/09/blog-post_17.html )..

Έκανα όλα τα πρέποντα, πήγα, έκανα διορθωτική εμπρόθεσμα και μου είπαν να μην ανησυχώ και να περιμένω το καινούριο διορθωμένο ΕΤΑΚ.. Περίμενα, περίμενα, δεν ερχόταν. Λέω κι εγώ, άντε Αγνούλα σήκω να πας στην εφορία σου να δεις τι γίνεται!

Πάω παραμονή πρωτοχρονιάς, μην ανησυχείτε μου λένε. Πάω Ιανουάριο, υπαιτιότητα της εφορίας, μου λένε. Πάω Φεβρουάριο, πάλι υπαιτιότητα της εφορίας, μου λένε. Λέω εγώ γελώντας: "Βρε παιδιά, μην έρθει κανένα βαρβάτο και πάω φυλακή?", "Μα δε φταίτε εσείς" μου λένε και γελάμε όλοι μαζί.

Προχθές το πρωί, ξυπνώ και λαμβάνω το ταχυδρομείο μου... Βρίσκω (ανάμεσα σε λογαριασμούς) ένα ειδοποιητήριο από την εφορία ! Χαρά που πήρα, λες και τελείωσα την εργασία μου, ένα πράγμα! Σκέφτομαι: "Αγνούλα, άσε τους άλλους λογαριασμούς και γρήγορα στην εφορία, να ξεμπερδέψεις από αυτό".. Αμ δε!! Διαβάζω ότι έχω ληξιπρόθεσμα χρέη του ύψους 870 ευρώ και σε 15 μέρες το κράτος θα κινηθεί νομικά!! ΑΜΑΝΝΝ!!!

Πάω στην εφορία με τον καλό μου (πήρα κι ενισχύσεις δόξα τω θεώ) και με το που λέω "Γεια σας! Ήρθα για ένα λάθος του ΕΤΑΚ και πήρα ειδοποίηση", μια υπάλληλος με ρωτά "Ποια έκανε τη διορθωτική?". Λέω το επίθετο και μου λέει ¨Εγώ είμαι, ελάτε από δω" αλλά με ύφος "Φτου, σε μένα βρήκες να πέσεις". Αρχίζω περιγράφω τι έγινε με ένα σχετικό άγχος (αυτό ομολογώ, ήταν λάθος μου!!) και συμπληρώνει κι ο καλός μου (άντε! Κι αυτό λάθος μας!!)..

Τρεις υπάλληλοι μαζί μας λένε με άγριο τρόπο να μη μιλάμε μαζί κι ότι είναι απαράδεκτο να ζητάμε τα ρέστα από την εφορία, αντί να τα ζητάμε από τους λογιστές/τριες που έκαναν λάθος! Όταν όμως σας λέω άγριο ύφος...εννοώ άγριο ύφος και φωνή!! Ταράζομαι εγώ, αρχίζει να χτυπά η καρδιά μου δυνατά ενώ ο καλός μου αρχίζει και αυτός να υψώνει φωνή!

Μου είπαν ότι σύμφωνα με την εφορία, χρωστώ αυτά τα λεφτά και πρέπει να πάω να τα πληρώσω και να τα πάρω πίσω κάποτε (εντωμεταξύ, περιμένω ακόμη εκκαθαριστικό του 2008, με επιστροφή φόρου...). Λέω "Κοπέλες, λυπάμαι, είμαι άνεργη 2 χρόνια, δεν έχω 870 ευρώ! Άλλωστε, δεν τα χρωστώ, σας έφερα τρις το συμβόλαιο του διαμερίσματος και δήλωνα τα τετραγωνικά του μέτρα" (53 τ.μ. Να 'χα και καμιά έπαυλη, να πω άντε!!)..και συμπληρώνω: "μα δε με θυμάστε? Προχθές δεν ήρθα και μου είπατε υπαιτιότητα της εφορίας και γελούσατε με το αστείο "μη με στείλετε φυλακή"? Πετάγεται η υπάλληλος που μου είχε πει αυτά και λέει: "Εγώ δε σας είπα ποια υπηρεσία φταίει, και ποιο τμήμα.." Μωρέ, τι με νοιάζει εμένα ποιο τμήμα φταίει? Ο Υπουργός Οικονομικών είμαι? Η υπεύθυνη υπάλληλος επιμένει (με επιεικώς έντονο τρόπο, μην πω αγριοφωνή) ότι δεν πήγα συμβόλαιο, όταν το δήλωσα το 2005 (λάθος, γιατί η λογίστρια εντέλει το είχε καταθέσει) κι ότι οι λογιστές φταίνε για όλα και εμείς οι πολίτες που δεν ελέγχουμε και πάμε ζητάμε τα ρέστα και δεν πληρώνουμε τα χρέη μας (τα 870 ευρώ για το σπίτι των 53 τ.μ.) Δηλαδή,εμ! πληρώνουμε τους λογιστές, εμ! πληρώνουμε τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, εμ! πάμε στην εφορία με φόβο λες και είναι εκτελεστικό απόσπασμα, φταίμε κι από πάνω!!Ντροπή μας!!

Ρωτώ αν υπάρχει κάποιος ανώτερος να απευθυνθώ και με θράσος μου λέει η μια : "Γιατί? Για να σου σβήσει το χρέος??Πάρ'το απόφαση, οφείλεις να το πληρώσεις και αυτό είναι", όπου εκεί έχει γίνει Τούρκος και ο δικός μου και τον παίρνω άρον-άρον (μην ξεμείνω κι από άντρα στα καλά καθούμενα!!).

Πάμε πάνω στο δικαστικό, όπου έχουμε μια καλύτερη αντιμετώπιση (ευτυχώς) και μου λέει ένας υπάλληλος ότι αν το ΕΤΑΚ μου είναι μηδενικό, ας περιμένω τον έλεγχο! Κι αν έρθουν κι άλλα ειδοποιητήρια, ας κάνω υπομονή.. Και το πολύ-πολύ, ακόμη και δικαστήριο να γίνει, δεν υπάρχει θέμα γιατί έχω τα χαρτιά που αποδεικνύουν ότι είμαι εντάξει!! ΝΤΑΝ -ΝΤΑΝ!! ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ?? Εγώ σε δικαστήριο έχω πάει μόνο ως μάρτυρας υπεράσπισης, και πάλι έτρεμα..

Τέλος πάντων, για καλό και για κακό, πλήρωσα 50 ευρώ (πάνε αυτά!!), να μην πούνε ότι δε συμμερίζομαι τα ζόρια του κράτους!Και περιμένω... Κάτι μου λέει ότι θα έχουμε και συνέχεια..κι όχι τίποτα άλλο!! Δεν καπνίζω κιόλας, να σας πω τη μάρκα!!Μπας και με στείλουν πουθενά κοντά σας, κι έρχεστε να με βλέπετε πού και πού...

άνοιξη θα πει

άνοιξη θα πει

αναγέννηση,

ελπίδα,

φως

Άνοιξη θα πει

ο ήλιος στο μπαλκόνι,

τα παιδιά στα πάρκα,

τα χειμωνιάτικα στις ντουλάπες,

τα χαμόγελα στις τσέπες.

Άνοιξη θα πει

μυρωδιές ,

περίπατοι ,

πουλάκια,

πεταλούδες,

λουλουδάκια.

Άνοιξη θα πει

χρώματα ,

μουσική,

ταξίδι, έρωτας. υ.γ.

οι φωτογραφίες είναι από το ταξίδι μου στην Ολλανδία πέρσι.