Η συνάντηση με αυτούς τους ανθρώπους δίνουν την αίσθηση ότι η μάχη με το χρόνο δεν είναι άνιση. Ότι το κομμάτι του εαυτού σου που άφησες, δε χάθηκε. Κι ότι υπάρχουν άνθρωποι και σχέσεις που ο χρόνος σέβεται και φέρεται με επιείκεια..
Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009
Το ευγενικό πέρασμα του χρόνου.
Είχα ακούσει κάποτε ένα απόφθεγμα: «Ο χειρότερος καθρέφτης του ανθρώπου είναι οι παλιοί συμμαθητές του»… Πολλές φορές, το απόφθεγμα επιβεβαιώθηκε: είναι τραγικό να βλέπεις ανθρώπους που μοιράστηκες νεανικές αγωνίες και χαρές, να αλλάζουν. Δε μιλώ μόνο για τις αλλαγές που επιφέρει ο χρόνος στο σώμα: ρυτίδες, κιλά, απώλεια μαλλιών, χαλάρωση μυών. Αν και είναι μια εικόνα που σοκάρει στην αρχή, σιγά-σιγά την αποδέχεσαι, αναγνωρίζοντας και τις δικές σου σωματικές αλλαγές. Μιλώ για άλλου είδους αλλαγές: πόσες φορές δεν έχω μείνει άφωνη από τις αλλαγές ιδεών, ηθικών προτεραιοτήτων και επιλογών κάτω από τις οικονομικές πιέσεις του σήμερα. Υπάρχει όμως και μια άλλη και πιο αισιόδοξη πλευρά: η συνάντηση με ανθρώπους που δεν έχουν αλλάξει! Σπάνιο μεν, αλλά υπαρκτό. Μιλώ για τις τυχαίες συναντήσεις με ανθρώπους, που έχεις χάσει μπορεί και για δεκαετίες, κι όμως.. μιλάς μαζί τους και είναι σαν να τους συνάντησες πριν ένα μήνα και συνεχίζετε την κουβέντα που είχατε αφήσει στη μέση. Σου περιγράφουν πως συνεχίζουν να μην αποδέχονται να κάνουν πράγματα που δεν τους κάθονται στο στομάχι, παρ’ όλες τις οικονομικές ή κοινωνικές πιέσεις. Ενώ φοβούνται, απογοητεύονται, κουράζονται από τον καθημερινό – και πολλές φορές- μάταιο αγώνα της επιβίωσης, συνεχίζουν να λένε χαμογελώντας «πάμε παρακάτω. Εσύ πώς είσαι;».Και ξάφνου νιώθεις κι εσύ χαρούμενος/η, λιγότερο μόνος/η και λιγότερο …εξωγήινος/η, επειδή προτιμάς δύσκολες αλλά θεμιτές για την ψυχή σου επιλογές. Υπάρχει κι ένα ακόμη στοιχείο που μου κάνει εντύπωση: έχετε προσέξει ότι ο χρόνος είναι πιο ευγενικός στους ανθρώπους που δεν κάνουν ηθικές εκπτώσεις; Σαν να υπάρχει μια συμφωνία ανάμεσα στον χρόνο και τον άνθρωπο, όπου ο κυρίαρχος χρόνος θέτει όρους: «μην αλλάξεις τη ψυχή σου κι εγώ δεν θα αλλάξω το σώμα σου. Μόνο εκφραστικές ρυτίδες θα σου αφήσω, για να κερδίζεις χρόνο να μιλάς για άλλα, πέρα από αυτά που έζησες στο πέρασμά μου. Να μιλάς για τη στιγμή που ζεις και να χαμογελάνε τα μάτια σου. Οι εκφραστικές ρυτίδες σου θα λένε τα υπόλοιπα για σένα, για το πριν και το μετά».
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
16 σχόλια:
ΑΓΝΟΥΛΑ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΗΘΙΚΕΣ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ.....Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΟΥΣ!!!!!!!!
Πολύ μου άρεσε το ποστ, πάρα πολύ. Αλλά νομήζω πως ξέχασες κάποιον. Μία εβδομάδα πριν συνάντησα ένα φίλο που ήταν στην εφηβική παρέα/ομάδα μου. Ήταν ο πιός προχοριμένος των προηγμένων τεχνολογιών τότε, τα ήξερε όλα από κομπιούτερ, και τότε εγώ ούτε είχα δεί ένα ακόμα. Όταν τον είδα χάρηκα αλλά αυτός είχε μένει πολύ πίσο, κατά τη δεκαετία του 1980, με τον τρόπο σκέψης, της ένδυσης και στην συμπεριφορά του. Είχε ξεπερασμένες ιδέες, κοινωνικές, πολιτικές και στις προσωπικές σχέσεις του, ζούσε μέσα στην μοναξιά, κάτι που τότε ήταν απίστευτο γιατί ήταν η ψυχή της ομάδας.
Πολύ έγραψά και δεν ξέρω αν...
Φιλάκια.
Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί για την επίδραση του χρόνου πάνω στους ανθρώπους..
πολλές σκέψεις και στοχασμοί έρχονταν..
είχα καταλήξει στο συμπέρασμα αυτό που είπες..
άνθρωποι της Γνώσης και των Ηθικών Αξιών, "έγραφαν" καλύτερα στις φωτογραφίες του χρόνου..
απίστευτο δέν είναι;
καλησπέρα Αγνή :)
καλησπέρα σας Αριστοτέλειες :)
Πόσο όμορφα τα ξεδίπλωσες όλα Αγνή.
Δεν θέλω να πω τίποτ' άλλο γιατί έχω την αίσθηση πως θα χαλάσω αυτό που εισέπραξα. Μόνο συγκίνηση.
Να υποθέσω ότι η αναρτηση προέκυψε μετά από συναντηση με τους παλιούς συμμαθητές;:))
καλημέρα....πολύ ωραία ανάρτηση....
χρόνος όλα τα γιατρεύει και σε όλα αφήνει την σφραγίδα του....
αυτοι που συμπεριφέρθηκαν ανήθικα ....πάντα έχουν απο τον χρόνο την μεγαλύτερη τιμωρία.....νομίζω....νάσαι καλά
ε τώρα αυτό κιαν δεν είναι κοινό κάρμα ...πάνω που βρήκες παλιά σου φίλη εσύ...λαμβάνω τηλεφώνημα από τη συμμαθήτρια μου και συναντιόμαστε με την παλιά τάξη μετά από ...(δε θα πω πόσα ..χαχα ) χρόνια. και ήταν όλα τόσο ίδια και τόσο διαφορετικά . οι λεπτομέρειες σε προσεχή ανάρτηση . μα πάλι τέτοια σύμπτωση βρε αγνή; κάτι γίνεται...
Εχεις δικιο καλο μου εχω σταματησει να βλεπω συμμαθητριες δεν μπορω.Βλεπω τον εαυτο μου δεν χρειαζεται να χειροτερευω την ψυχικη μου διαθεση.ΧΑΧΑΧΑ Φιλακια
Λενάκι,
έτσι νομίζω κι εγώ. Καλύτερο μπότοξ απο την καθαρή ψυχή δεν υπάρχει!!
Βερόνικα,
καταλαβαίνω απόλυτα τι λες. Άλλο να μην αλλάζει το ήθος, κι άλλο να είσαι κολλημένος σαν..χαλασμένος δίσκος. έχω κι εγώ τέτοιους φίλους και είναι δύσκολο..
Άρα, λέμε ΝΑΙ στην εξέλιξη του ανθρώπου και τις αξίες του και ΟΧΙ..στον ξεπεσμό και τα κολλήματα!!
Πολύ σωστή διάκριση έκανες!!
Ευρύνοε,
"γράφουν" καλύτερα όχι μόνο στην κάμερα του χρόνου..αλλά και στις καρδιές των φίλων!!
Φαίδωνα,
χαίρομαι!! Έπιασες ακριβώς το συναίσθημα. Όταν διάβασα την ανάρτηση, δεν ήμουν ικανοποιημένη! Δεν έδωσε το κείμενο το συναίσθημα που είχα! Πραγματικά, μένω άφωνη που κατάλαβες και μοιράστηκες τη συγκίνησή μου!
Vad,
καλά κατάλαβες. Συνάντηση με την κολλητή των φοιτητικών χρόνων: μια ψυχούλα που δεν άλλαξε!! Κι όχι μόνο η ψυχούλα της, αλλά και το χαμόγελό της! Συγκινήθηκα, χάρηκα και ..ένιωσα ότι κοροιδέψαμε τον χρόνο!
homemade
συμφωνώ απόλυτα. Έτσι θέλω κι εγώ να πιστεύω.. Αν και υπάρχει και η άλλη άποψη που και μόνο η σκέψη της με τρομάζει! Δεν ξέρω αν είχες δει την ταινία match Point..Αν όχι, δες την!! (αλλά μη φας βαριά πριν, γιατί ...θα τα παίξει το στομάχι σου)!
Ευάκι,
τι ωραίες αυτές οι συναντήσεις όμως. Ελπίζω να σου έδωσε εξίσου συγκίνηση και χαρά!!
Εγώ στο είπα...θα τελειώσεις τη διπλωματική σου και θα ανοίξω τον υπολογιστή και θα έχει τελειώσει και η δική μου! Γιατί για να γίνει με την αντίθετη σειρά.. άσ'το! Δεν το βλέπω!!
Αμάν βρε Ελευθεράκι!
Δεν μπορεί...ψάξε!! Κάποιος/α δεν θα έχει αλλάξει τόσο τραγικά! Δεν μπορεί!!!
Δημοσίευση σχολίου