extreme sport - πεζή στην πόλη

Σήμερα λοιπόν έκανα extreme sport και ήταν τόσο επικίκνδυνο που λίγο έλειψε να χάσω τη ζωή μου.

Ποιό ήταν αυτό; περπάτησα !!! ε, ναι - το να είσαι πεζή τη σήμερον ημέρα είναι άκρως επικίνδυνο.

Ας το πάρουμε απ' την αρχή : βγαίνοντας από το σπίτι μου, ένα τεράστιο τζιπ είχε παρκάρει κάθετα στο πεζοδρόμιο. Για να περάσω έπρεπε να κατέβω στο δρόμο - απλούστατο φυσικά και βολικό για τον Ελληνάρα κάτοχο του τζιπ, τον νεόπλουτο που σιγά μην πλήρωνε και parking και σιγά μην αγχωνόταν για τους δόλιους πεζούς!!!

Κατεβαίνοντας στο δρόμο δεν είχα ορατότητα λόγω του τζιπ, και στο τσακ το γλύτωσα το μηχανάκι που έστριβε το οποίο σχεδόν με ακούμπησε.

Δεν πτοήθηκα όμως ...έπρεπε να πάω να κάνω τις δουλειές μου. Φτάνω στη διάβαση. Δίπλα μου τα έργα για το πολυπόθητο μετρό και το πεζοδρόμιο ανύπαρκτο. Η λαμαρίνα πάει σύννεφο - και κάθε φορά που τις βλέπω αυτές τις αντιαισθητικές λαμαρίνες ( μα τόση λαμαρίνα πια ...) θυμάμαι την Ολλανδία !!! αχ Ολλανδία , εκεί που όπου γίνονται έργα καλύπται με καλαίσθητα πανό, ζωγραφισμένα είτε ως απομίμηση των κτιρίων, είτε ως καλλωπιστικά φυτά , είτε ως έργα τέχνης και ούτε που καταλαβαίνεις τι υπάρχει από πίσω - καμία προσβολή στην αισθητική. Αλλά αυτό σιγά μη γίνει εδώ... και σιγά μην αναδείξουμε τα όμορφα κτίρια - πλακώνουμε τις λαμαρίνες που σιγά σιγά μέχρι να ολοκληρωθεί το υπό κατασκευή έργο θα έχουν μισοξηλωθεί, θα είναι γεμάτες από αφίσες των εκλογών που πέρασαν και θα χάσκουν κοροιδεύοντας τη μιζέρια μας . Ε περνώντας σκαλώνεις και το καινούριο σου πουκαμισάκι στην ξηλωμένη λαμαρίνα αλλά ας πρόσεχες - extreme sport κάνεις κορίτσι μου - που πας με ωηλοτάκουνο πέδινο και πουκαμισάκι ; τις λαμαρίνες δε τις σκέφτηκες ; βάλε καμία στολή παραλλαγής που λένε και στο στρατό ...

Και συνεχίζω απτόητη μετά τη σκέψη της Ολλανδίας (αχ Ολλανδία - άλλο επίπεδο ) περιμένω λοιπόν στη διάβαση να ανάψει το πράσινο για τους πεζούς. Έχει και ζέστη και περιμένω μαζί με τους άλλους πεζούς (πολλοί κάνουν extreme sport τελικά στην πόλη) . Ωπ άναψε ! πράσινο - Ο Γρηγόρης ! περνάμε λοιπόν. Δίπλα μου μια κυρία με δυσκολία στο περπάτημα . Στη μέση της διάβασης να το το μηχανάκι που σχεδόν πέφτει πάνω μας . Τελευταία στιγμή σταματήσαμε. Προσέξτε ! εμείς σταματήσαμε , ΟΧΙ το μηχανάκι. Πού πας ρε παιδί μου του λέω ; Διάβαση είναι !!! Ε καλά μωρέ πως κάνεις έτσι ; ( εσύ που πας καϋμένη σαν να έλεγε από μέσα του) . Τελικά τα κατάφεραμε να περάσουμε και αυτή τη δοκιμασία. Είμαι στο πεζοδρόμιο !!! Yessss !!! Ασφαλής , σώα , συγχισμένη βέβαια αλλά ζωντανή.

Περπατώ στο πεζοδρόμιο όταν ως δια μαγείας πατώντας σε ένα σπασμένο πλακάκι, πετάγονται κάτι λασπόνερα στο ψηλοτάκουνο πέδιλό μου και το πόδι μου γεμίζει λάσπες. (που πας με το πέδιλο ; ) ουφ ευτυχώς έχει ένα παγκάκι να ακουμπήσω να το καθαρίσω . Παγκάκι; σπασμένο, ξεχαρβαλωμένο, τόσο βρώμικο που προτιμώ να μείνω με τη λάσπη γιατί αν το ακουμπήσω θα λερωθώ περισσότερο.

Αυτά για την περιπέτειά μου που δυστυχώς είναι πια καθημερινή κατάσταση στις σκληρές μας πόλεις, με τους ασυνείδητους οδηγούς και το ανύπαρκτο κράτος πρόνοιας.

και για όσους θέλουν και είναι ομοιοπαθείς μπορούν να ενημερωθούν γαι τις δράσεις των πεζών (γιατί κάτι μπορούμε να κάνουμε και μεις). Δείτε για τη δικαίωση του πεζού που μήνυσε τον οδηγό που του έφραζε το δρόμο, στο http://www.streetpanthers.gr/ απ' όπου σας παραθέτω το παρακάτω απόσπασμα :

"22 Μαΐου 2009

Για πρώτη φορά δικαστήριο δικαίωσε πεζό που επέλεξε να περάσει πάνω από παρκαρισμένο αυτοκίνητο που έκλεινε το πεζοδρόμιο, παρά να κατέβει στο οδόστρωμα. Το δικαστήριο έκρινε ότι ο αποκλεισμός του πεζοδρομίου αποτελεί προσβολή της προσωπικότητας του πεζού και επιδίκασε αποζημίωση 600 ευρώ, ανά εμποδιζόμενο πεζό παρακαλώ. Δηλαδή 1200, επειδή ήταν ζευγάρι!

Δεν ενέκρινε όμως και τη ζημία που προκάλεσε αυτός στο αυτοκίνητο, γι αυτό του επιδίκασε να πληρώσει το κόστος της επισκευής. "

Είναι και αυτό μια αρχή !!! Επίσης αξίζει και η κίνηση της ομάδας που κολλούν αυτοκόλλητα στα αυτοκίνητα που κλέινουν τα πεζοδρόμια . Ξέρετε τι γράφει το αυτοκόλητο:

«Είμαι γάιδαρος, παρκάρω όπου γουστάρω». Εεε τους αξίζει !!!!