το μικρό σπίτι στο λιβάδι
Διάβασα πως σαν σήμερα , το 1867... γεννήθηκε η Αμερικανίδα συγγραφέας παιδικών βιβλίων Λόρα Ινγκλς Γουάιλντερ. Το πιο γνωστό έργο της ήταν το "Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι".
Και θυμήθηκα που στηνόμουν μπροστά στην ασπρόμαυρη τηλεόραση, στο κανάλι ΥΕΝΕΔ, και δεν έχανα επεισόδιο της σειράς . Αμέριμνα παιδικά χρόνια με αγαπημένες ηρωίδες τη Λώρα και τη Μαιρη Ιγκαλς. Ηταν και η μητέρα τους που τις φρόντιζε - Καρολ την έλεγαν , (πω πω η μνημη μου δε με εγκατέλειψε) και ο πατέρας , ο Τζο, που φορούσε παντελόνια με τιράντες και οδηγούσε ένα κάρο.
Οφείλω επίσης να σας αποκαλύψω ότι μικρη ήμουν ίδια η Λώρα , με δυο τεράστια μακριά κοτσιδάκια. Όχι τωρα δεν έχω κοτσιδάκια , το πέρασα το στάδιο . Νοσταλγία και γλυκά απογευμaτινά στην ασπρόμαυρη ΤV. Εποχή που πέρασε ανεπιστρεπτί - πόσο διαφορετικά πράγματα βλέπουν τα μικρά τώρα στην τηλεόραση! Αν και βέβαια η σειρά όταν προβλήθηκε σε επανάληψη πριν από λιγα χρόνια απέκτησε πολλούς νέους οπαδούς.
Ευχαριστώ που μοιραστήκατε μαζί μου το ταξίδι νοσταλγίας .
με αγάπη .....Λώρα
4 σχόλια:
Στα τελευταία επεισόδια δε, μας το χαλάσανε τελείως: καθώς ο μικρός γιος τους έπεσε στα ναρκωτικά και ο Τζο τον πήγε στο βουνό για απεξάρτηση και έβγαζε στερητικό. Ναι!!!Συνέβη και στο μικρό σπίτι στο λιβάδι!!!Τι απογοήτευση ήταν εκείνη: σαν τα μυθιστορήματα της Πολυάννας που έπαιζε το παιχνίδι της χαράς και έδινε χαρά σε κάθε χαροκαμένο. Στο τελευταίο βιβλίο έπεσε απο το δέντρο κι έμεινε ανάπηρη. Τρέξανε όλοι/ες οι χαροκαμένοι να της δώσουν χαρά..και τους έδιωξε κακήν κακώς!!!Αν μας πούνε ότι και η Χάιντι ήταν πόρνη και η Μάγια η Μέλισσα πήγαινε σε γκει κλαμπ με τον Μπίλλυ...δε θα μείνει τίποτα να πιστέψει κανείς!!
καλησπέρες..
πόσα χρόνια πίσω με πάς!!!
αλήθεια, άλλα ήθη, άλλες εποχές..
το τζάκι έσβησε, η ανθρωπιά τείνει να εξαληφθεί εντελώς, και τα σήριαλ έχουν μπούτι, και στήθος για κάθε γούστο, ακόμη και 5χρονων..
νοσταλγία..
η επόμενη "μαύρη" λέξη..
προσεχώς..
χαιρετώ σας αριστο-τέλειες φίλες μου..
Περιττό να σου πω ότι κι εμένα με φωνάζανε Λώρα μικρή...
αχ ρε αγνή μη μου το χαλάς!!!κουρέλια το εκανες.Αυτα τα μεταδομικά την κάνουν τη ζημιά μάλλον. Ασε με να θυμάμαι τα καλά επεισόδια , με τα κοριτσάκια τα χαρούμενα να τρέχουν στα λιβάδια. Τα άλλα που γράφεις τα έχω επιλεκτικά διαγράψει από τη μνήμη μου.
@ ευρύνοε
όντως τα ηθη και η σημερινή πραγματικότητα απέχουν πολύ από τα λιβάδια, τα κοριτσάκια με τα κοτσιδάκια.
Αλλά οι αναμνήσεις -ιδιαίτερα των παιδικών χρόνων- είναι πάντα κομμάτια του είναι μας και τα φυλάμε σαν πολύτιμη κληρονομιά μας.
@κική
επιφυλάσομαι να βρώ τις φωτογραφίες με τα κοτσιδάκια. μηπως έχεις και συ φυλαγμένες στα παλιά οικογενειακά αλμπουμ?
φιλια σε όλους .
Δημοσίευση σχολίου