γυναίκες Ηπειρώτισσες

δε θα κάνω μάθημα Ιστορίας, ούτε βαρετές αναφορές σε χιλιοειπωμένα γεγονότα που ακούσαμε σε σχολικές γιορτές.

ναι , όλοι γνωρίζετε για τις γυναίκες της Πίνδου, για τις ηρωίδες του πολέμου του 40.

κάθε που πλησιάζει η μέρα αυτή της επετείου του ΟΧΙ, δε μπορώ παρά με νοσταλγία και συγκίνηση να θυμηθώ την αγαπημένη γυναίκα της Πίνδου, τη δική μου ηρωίδα ,

την αγέρωχη Ηπειρώτισσα γιαγιά μου.

Τη γυναίκα εκείνη που την άκουγα να διηγείται τις ιστορίες του πολέμου.

Με πάθος και λαχτάρα, να αφηγείται για τα παγωμένα μονοπάτια στο βουνό.

Για τα μονοπάτια που τα γνώριζε καλά και ήταν ιερό καθήκον να οδηγήσει τους φαντάρους.

Και την άκουγα ευλαβικά να λέει και να ξαναλέει για την πορεία στα χιόνια, το φορτίο στην πλάτη, πάνω εκεί στην πλαγιά της Πίνδου.

Κι ύστερα μπήκε στον παγωμένο Σαραντάπορο μαζί με άλλες γυναίκες να βοηθήσει να περάσει ο στρατός απέναντι.

Τόσες ιστορίες - που έφερναν θύελλα στο γαλάζιο βλέμμα της - κι εγώ να νιώθω τυχερή και τόσο περήφανη που ήμουν μέρος αυτής της Ιστορίας ,

που άκουσα τις πατημασίες των φαντάρων στο χιόνι πάνω στο όρος Κάμενικ, ένιωσα την ορμή του ποταμού Σαραντάπορου .

Κι ύστερα τις ευχές , τις προσευχές , το μοιρολόϊ -

γυναίκες Ηπειρώτισσες,

γυναίκα της Πίνδου ,

γιαγιά ... ευχαριστώ