ΝΟΥΒΕΛΑ
Δύο άνθρωποι σ' ένα δωμάτιο συζητούν έντονα. Ο ένας σηκώνεται, βγαίνει να περπατήσει. (Αυτός είναι ο άντρας).
Ο άλλος πάει δίπλα και πλένει τα πιάτα• σπάει ένα.
(Αυτή είναι η γυναίκα).
Έξω σκοτεινιάζει Τα παιδιά τσακώνονται στη σοφίτα. Δεν της έμεινε αίμα στη καρδιά. Ο άντρας γυρίζει, το σπίτι σκοτεινό.
Το μόνο φως, στη σοφίτα. Ξέχασε το κλειδί του.
Χτυπάει την ίδια του την πόρτα
κι ακούει λυγμούς στις σκάλες. Ανάβουν στο σπίτι τα φώτα.
Η πόρτα κλείνει πίσω του.
Έξω απομονωμένα σαν τον κάθε νου
ανάβουν και τ' αστέρια.
____________________________
μτφρ. Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
Adrienne Rich, Novella , 1962
και για όσους προτιμούν το πρωτότυπο στα αγγλικά, http://arielrising.blogspot.com/2008/05/novella-by-adrienne-rich-1962.html
4 σχόλια:
Όταν κάτι σε στεναχωρεί καλό είναι να φεύγεις για λίγο για να βάλεις τις σκέψεις σου σε μιά σειρά.
Και όταν γυρίσεις όλα θα είναι διαφορετικά.
Μέχρι και τ'αστέρια να λάμψουν.
Πολύ ωραίο evi.
Καλό σου βράδυ.
Φιλιά.
Γιατί να συζητούν έντονα άραγε;
δυστυχώς οι άνθρωποι νομίζουν οτι οι φωνές φτιάχνουν τα πράγματα..
κι όμως, η ηρεμία κάνει την διαφορά..
ποτέ δέν άντεχα τις φωνές..
έτσι βγήκε κι ο γιός μου..
"απομονωμένα σάν τον κάθε νου ανάβουν και τ'αστέρια"..
Σοφία κρύβει αυτή η γραμμή..
παράξενη διάθεση έχεις απόψε e-vi..
@savvina
αν διαβάσεις ξανά, θα δεις οτι ο αντρας φευγει, η γυναίκα μένει πίσω ... - είναι ακρως γυναικείο ποίημα από ιδιαίτερα αγαπημενη ποιήτρια .
νομίζω η καθημερινότητα και η δυσκολία της συμβίωσης περιγράφονται μοναδικά . όπως και η απομόνωση στο τέλος .
ευρύνοε
ακριβώς - η σοφία της τελευταίας γραμμής , που στο αγγλικό κείμενο είναι ακόμα καλύτερη .
παράξενη διάθεση ; ναι ίσως να είναι έτσι .
Δημοσίευση σχολίου