αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ διαβάζει το ποίημα του

Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗ

«ΑΠΟΛΕΙΠΕΙΝ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΝ».

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί

αόρατος θίασος να περνά

με μουσικές εξαίσιες, με φωνές --

την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου

που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις. Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,

αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.

Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πείς πως ήταν

ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·

μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,

σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,

πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,

κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι

με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,

ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,

τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,

κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1911)

_______________________

το εξαιρετικό ποίημα του Καβάφη, γράφτηκε ακριβώς 100 χρόνια πριν.

ακούγοντας και βλέποντας τα νέα, τα όσα γίνονται στην Αίγυπτο,

στην αγαπημένη Αλεξάνδρεια,

δε μπόρεσα παρά να ανατρέξω σε αυτό,

επιβεβαιώνοντας ακόμα μια φορά την επικαιρότητα και την αμεσότητα του ποιητή, τη δύναμη των στίχων του .

Και όλοι εμείς, παρατηρητές του αόρατου θιάσου, βλέπουμε κάθε μέρα την τύχη μας να ενδίδει ... και αποχαιρετούμε Αλεξάνδρειες, σαν έτοιμοι από καιρό, σαν θαρραλέοι ...

- τουλάχιστον, 'αξιωθήκαμε μια τέτοια πόλι' ;