'εξεμασκαρευθήκαμεν'

γενικά δε τα πάω καλά με τις γιορτές.

σας το έχω ξαναπεί αυτό.

μου μοιάζει λίγο θεατρικό, στημένο και άκρως υποκριτικό .

'Αντε να έρθουν τα Χριστούγεννα, να στολίσουμε δεντράκια, φωτάκια, ελαφάκια.

Άντε μετά η Αποκριά, να κρεμάσουμε κουδούνια.

και το Πάσχα να φάμε κατσίκια και κόκκινα αυγά.Και όλοι μαζί χαιρόμαστε... και αγαπιόμαστε .

Κάτι σαν αλλεργία μάλλον με πιάνει με αυτές τις καθιερωμένες γιορτές, που εγώ τα λέω πανηγυράκια. Καμιά φορά τους ζηλεύω όλους αυτούς που στολίζουν τα σπίτια και τους ευατούς τους επίσης με τόσο ενθουσιασμό . Και απορώ και αναρωτιέμαι "μωρέ μπράβο, που τη βρίσκουν την όρεξη; ' βέβαια αυτοί καλά κάνουν, δεν κατηγορώ τους ανθρώπους που γιορτάζουν και χαίρονται..

κάπως έτσι είμαι και τη φετινή αποκριά, (σιγά που δε θα ήμουνα) , και φέτος με όλα αυτά που συμβαίνουν ακόμα περισσότερο.

Βρήκα λοιπόν ένα κείμενο που με εκφράζει απόλυτα και γράφτηκε πολλά πολλά χρόνια πριν. Είναι γραμμένο για την αποκριά του 1898, μια χρονιά μετά τον ατυχή πόλεμο του 1897.

Ποιός είχε όρεξη τότε για αποκριές ; Διαβάστε λοιπόν τί έγραφε η Καλλιρρόη Παρρέν το 1898 για τις αποκριές :

" Τι ελαφρότερον των απόκρεω, της συνήθειας αυτής να κρύπτωμεν την ατομικότητά μας όπισθεν ενός τεμαχίου χρωματισμένου μεταξωτού. Και αν βλέπωμεν σοβαρούς ανθρώπους να καρφώνουν δυο κέρατα επάνω στο μέτωπό των και να κρεμούν κουδούνια, δια να έχουν την ευχαρίστησιν να περάσουν δια μιαν στιγμήν ως δαίμονες"

"Φέτος ημείς εδώ μασκαράδες δεν είχαμεν. Κάποιος μάλιστα έξυπνος φίλος μου έλεγεν, ότι εξεμασκαρευθήκαμεν τόσον πολύ με τον τελευταίον αυτόν πόλεμον και με τας δίκας και τας καταγγελίας και τας αποκαλύψεις, αι οποίαι τον επηκολούθησαν. ώστε να μην είναι δυνατόν να κάμωμεν εις το μέλλον χρήσιν της προσωπίδος, παρά δια να κρύπτωμεν όπισθεν αυτής τα χάλια μας." "Εφημερίς των Κυριών, 15 Φεβρουαρίου 1898"

Έτσι μου μοιάζει και μένα φέτος .... εξεμασκαρευθήκαμεν τόσο πολύ και κρύβουμε πίσω από τα προσωπεία τα χάλια μας .

υ.γ. Τώρα αυτή η ταύτιση με την Καλλιρρόη, λίγο αρχίζει και με τρομάζει (οι φίλες μου ξέρουν τί εννοώ) αλλά τί να κάνω ...